YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/636
KARAR NO : 2021/890
KARAR TARİHİ : 10.02.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığı
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar … ve …, sanık … müdafii ile katılan vekili

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında mağdur …’ye karşı ve sanık … hakkında mağdur …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelen temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı itibariyle 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunu’nun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan sanık …’nin ve sanık … müdafiinin temyiz sebeplerinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanıklar … ve … hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere yönelen temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıkların ve katılanın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık … hakkında tehdit suçundan kurulan hükümlere yönelen temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
20.05.2014 tarihli olay yeri tespit tutanağına göre; sanığın aynı olay bütünlüğü içerisinde mağdurlara yönelik tehdit eylemlerini gerçekleştirmesi karşısında; sanık hakkında zincirleme suç hükümleri gereği TCK’nin 106/1-1. cümlesi uyarınca bir kez ceza verilip, TCK’nin 43/2. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, ayrı ayrı hükümler kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenden  6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA,
4) Sanıklar … ve … hakkında katılan …’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelen temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) İddianamede talep edilmediği halde, sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin sanık aleyhine uygulanmasına karar verilmesi suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No:25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No:29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı “ başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 193. maddesine muhalefet edilerek sanıkların savunma hakkının kısıtlanması,
b) Sanıklar hakkında TCK’nin 29. maddesi gereğince haksız tahrik hükümleri uyarınca indirim yapılırken TCK’nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi uyarınca makul oranda indirim yapılması gerektiğini gözetilmemesi,
c) Sanık … hakkında tekerrüre esas alınan kararın dosyasına celp edilip, hükmün infaz edilmiş sayılacağı tarih belirlendikten sonra sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
d) Gerekçeli kararda uygulama maddesi olarak TCK’nin 87/1-d maddesi yerine TCK’nin 87/1-c maddesinin gösterilmesi,
e) Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uyarınca belirlenen 1 yıl 6 ay hapis cezasının, TCK’nin 87/1-d maddesi uyarınca bir kat artırılmasıyla 2 yıl 12 ay hapis cezası olarak belirlenmesinden sonra, aynı maddenin son fıkrası uyarınca 5 yıl hapis cezasına hükmedilmesi yerine, denetime imkan vermeyecek şekilde TCK’nin 87/1-d-son maddesi uyarınca doğrudan 5 yıl hapis cezası verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerden  6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, 10.02.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.