YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/5522
KARAR NO : 2021/11228
KARAR TARİHİ : 28.06.2021
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama, basit kasten yaralama, 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, hükmün açıklanmasının geri bırakılması
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar müdafiileri, katılan vekili
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında basit kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında verilen 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, CMK’nin 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup, temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, dosyanın temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık … hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sanık … hakkında basit kasten yaralama suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık … müdafiinin temyiz talebinin sanık hakkında verilen beraat kararları nedeniyle vekalet ücretine hükmedilmemesine ilişkin olduğu, sanık hakkında, katılan … Kirman’a yönelik eyleminden dolayı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşılmakla, sanığın beraat ettiği suçlardan dolayı vekalet ücretine hak kazanamayacağı anlaşılmıştır.
Sanık … hakkında kasti suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak uygulanmasına karar verilen hak yoksunlukları yönünden, Anayasa Mahkemesinin, 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptal edilmiş olması ve hükümden sonra, 15.04.2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. Maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrasının 1. cümlesine “ertelenen veya” ibaresinden sonra gelmek üzere eklenen “denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezası infaz edilen” ibarelerinin infaz aşamasında dikkate alınabileceği anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin isteme uygun ONANMASINA,
3) Sanık … hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Katılan ve arkadaşlarının içinde bulundukları araçla benzin almak için olay yeri olan akaryakıt istasyonuna gelip, pompaya yanaştığı, istasyonda çalışan tanık Kıyasettin’in yanlışlıkla benzin yerine mazot pompasını alması üzerine taraflar arasında tartışma yaşandığı, tartışmanın diğer çalışanların da katılımıyla bir kavga ortamına dönüştüğü, bu sırada sürekli olarak yakıt aldığı istasyona aracını yıkatmak ve yakıt almak için gelen sanığın, ilgisi olmadığı halde ortama dahil olduğu ve 6136 sayılı Kanun kapsamındaki tabancasıyla üç el ateş ettiği, katılanın batın ve sol bacak bölgelerinden iki adet isabet sağladığı ve Bakırköy Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 20.10.2015 tarih, 2015/15000 sayılı raporunda belirtildiği üzere mağdurun “batın sol üst kadranda tarif edilen ve batına girip diafragma, dalak lezyonları ile hemotoraksa neden olan yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokacak nitelikte” olduğu olayda, suçta kullanılan aletin öldürmeye elverişliliği, hedef alınan vücut bölgeleri, atış sayısı ve yaraların nitelikleri dikkate alındığında, sanığın eylemine bağlı olarak ortaya çıkan kastının öldürmeye yönelik olduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek, yazılı biçimde “kasten yaralama” suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 28.06.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.