YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/4674
KARAR NO : 2021/11973
KARAR TARİHİ : 09.09.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı Kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Sanığın cezasının, katılanı hayati tehlike geçirir nitelikte yaralaması nedeniyle cezasının “beş yıl hapis” cezasına çıkartıldığı paragrafında TCK’nin 87/1-son maddesi olan uygulama maddesinin gösterilmemesi,
3) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan hüküm kurulması sırasında; sanık hakkında TCK’nin 86/1 ve 86/3-e maddesi uygulanarak verilen “1 yıl 6 ay” hapis cezasının TCK’nin 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırılması ile “2 yıl 12” ay hapis cezasına çıkartılması gerekirken, artırım sonucu gösterilmeksizin sanığın doğrudan beş yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmesi,
4) Sanığın eylemi işleyiş biçimi, kastının yoğunluğu, katılanda meydana gelen yaralanma ve darbe sayısı ile meydana gelen zarar gözetildiğinde, 5237 sayılı TCK’nin 3. maddesinde belirtilen cezada orantılılık ilkesi dikkate alınarak TCK’nin 86/1. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken hakkaniyete uygun ve sonuca etkili şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
5) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış haklarının dikkate alınmasına, 09.09.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.