YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/4612
KARAR NO : 2021/4843
KARAR TARİHİ : 23.03.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık … hakkında çeşitli suçlardan hükmün açıklanmasının geri bırakılması suretiyle mahkumiyet kararları verildiği, bu kararların sanığın yüzüne karşı tefhim edildiği, sanığın 11.03.2016 tarihinde süre tutum dilekçesi, 13.04.2016 tarihinde de ayrıntılı temyiz dilekçesi verdiği, bu talepleri hakkında … 1. Ağır Ceza Mahkemesince 23.05.2016 tarihli ve 2016/619 değişik iş sayılı kararıyla bu talep yasaya uygun bir şekilde itiraz kabul edilerek ve CMK’nun 231/5. maddesi uyarınca itirazın reddine karar verilerek cezaların kesinleştirilmesinin sağlandığı, sanığın bu karara karşı temyiz yoluna başvurmadığı anlaşılmıştır.
1) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanık … müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Katılan sanık … ve sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Sanıkların mağdura karşı kasten yaralama eylemi sonucunda mağdurdaki yaralanmanın yaşamını tehlikeye soktuğu ve orta (2.) derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralayan sanıklar hakkında, TCK’nin 86/1. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken, TCK’nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK’nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi gereğince alt sınırdan uzaklaşılmaması ve mahkemece, ilk haksız hareket hareketin kimden geldiğinin belirlenemediğinden bahisle sanıklar lehine haksız tahrik indirimi yapıldığının belirtilmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas – 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanıklar lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK’nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari hadden (1/4) indirim yapılması gerekirken; (1/2) oranında indirim yapılmak suretiyle sanıklar hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve yine kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanık … müdafiinin ve sanık …’nin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 23.03.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.