YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/2388
KARAR NO : 2021/2792
KARAR TARİHİ : 02.03.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına dair karar

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Müşteki sanık …’nin şikayetçi olduğunu beyan ettiği halde 5271 sayılı CMK’nin 238/2. maddesi uyarınca davaya katılmak isteyip istemediği sorulmamış ise de süresinde temyiz dilekçesi verip sanıklar … ve … hakkındaki hükümleri temyiz ederek katılma iradesini gösteren müşteki vekilinin, 5271 sayılı CMK’nin 260/1. maddesi uyarınca hükümleri temyize haklarının bulunduğu anlaşılmakla; CMK’nin 237/2. maddesi uyarınca müştekinin davaya katılan olarak, vekilinin ise katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
1) Sanık … hakkında katılanlar … ve …’ye yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanıklar … ve … hakkında katılan …’ye yönelik kasten yaralama suçundan verilen kararlara ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
Sanıkların eyleminin 5237 sayılı TCK’ nin 25/1. maddesi gereğince meşru müdafaa sınırları içinde kaldığından, 5271 sayılı CMK’nin 223/2-d maddesi uyarınca sanıklar hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkralarından ”CMK’nin 223/4-b maddeleri gereğince sanığa ceza verilmesine yer olmadığına” ibarelerinin çıkarılarak ”beraatine” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.03.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.