YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/2222
KARAR NO : 2021/5628
KARAR TARİHİ : 31.03.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Silahla tehdit, 6136 sayılı Kanun’a muhalefet, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın işlediği silahla tehdit suçunun mağdurlarından birisinin de … olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında, bu mağdurun adı ve soyadının gösterilmemesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Kolluk tutanaklarına ve adli rapor içeriklerine göre suç tarihinin 25.07.2013 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 24.07.2013 olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında kasıtlı suçlardan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak uygulanmasına karar verilen hak yoksunlukları yönünden, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptal edilmiş olması ve hükümden sonra 15.04.2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrasının birinci cümlesine “ertelenen veya” ibaresinden sonra gelmek üzere eklenen “denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezası infaz edilen” ibarelerinin infaz aşamasında dikkate alınabileceği anlaşıldığından, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Kolluk tutanaklarına ve adli rapor içeriklerine göre suç tarihinin 25.07.2013 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 24.07.2013 olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
b) Mağdur … hakkında 25 Aralık Devlet Hastanesi ortopedi uzmanınca tanzim edilen 24.10.2013 tarihli adli raporda mağdur …’ın kemik kırığı oluşturduğu belirtilen yaralanmasının hafif derecede olduğu belirtilmiş ise de, mağdurun vücudundaki hangi kemikte kırık olduğu hususunda bir açıklama içermediği gibi, kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etki derecesinin sayı olarak da gösterilmediği, bu nedenle düzenlenen adli raporun yetersiz ve hüküm kurmaya elverişli olmadığının anlaşılması karşısında, mağdurun tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafilerinin en yakın Adli Tıp Kurumuna sevk edilip yaralanması nedeniyle kemik kırığı ya da çıkığı olup olmadığı, 5237 sayılı TCK’nin 86 ve 87. maddelerindeki ölçütlere göre yaralanmasının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporu alınarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre,
c) Mağdur … hakkında tanzim edilen 24.10.2013 tarihli adli rapor içeriğine göre mağdurun hayati tehlike geçirmediği, ancak mağdurda hafif derecede kemik oluştuğu belirtilmesi karşısında, sanığın TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/3 ve 21/2. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, TCK’nin 87/1-son maddesi uyarınca sanığa ek savunma da verilmeksizin, yazılı şekilde TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d,son ve 21/2. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
d) Sanığın hapis cezasının 5 yıla çıkartıldığı paragrafında, uygulama maddesinin TCK’nin 87/1-d,son olarak gösterilmesi yerine, TCK’nin 87/1-d maddesi olarak gösterilmesi,
e) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 31.03.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.