YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/2182
KARAR NO : 2021/4803
KARAR TARİHİ : 23.03.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1)Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-c, son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece bizzat alınması gerektiği gözetilmeyerek, savunmasının hakkında çıkarılan yakalama kararının infazı ile başka mahkemece tespiti suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (F.C.B. v İtalya, No: 12151/86, 28 Ağustos 1991) kararında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK’nin 196/2. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Kabul ve uygulamaya göre;
2)Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama niteliğindeki yüzde sabit izin basit tıbbi müdahale giderilmesinin mümkün bulunmadığı gözetilerek; sanığın temel cezasının CMK’nin 226. maddesi gereği ek savunma hakkı tanındıktan sonra 5237 sayılı TCK’nin 86/1. maddesi gereğince tayin edilmesinden sonra, sanık hakkında TCK’nin 86/3-e ve 87/1-c,son maddeleri uyarınca uygulama yapılarak sanığın cezasının belirlenmesi gerekirken, sanığın temel cezasının TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca hapis cezası olarak belirlenmesinden sonra, TCK’nin 86/3-e ve 87/1-c,son maddeleri uyarınca cezasının artırılması şeklinde yanlış uygulama yapılması,
3)Tarafların olayın gelişimini farklı şekilde anlattıkları, çıkan karşılıklı kavgada sanığın da basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı anlaşılmakla, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas – 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere sanık lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (¼) uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı açısından CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 23.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.