YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/1336
KARAR NO : 2021/2135
KARAR TARİHİ : 23.02.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümlü sanığın 26/10/2015 tarihli dilekçesinde “Ben aldığım cezanın gerekçeli kararını dosya nosunu beklerken cezam müddetnameme eklendi itiraz edemedim….. ben bu aldığın cezayı temyiz etmek istiyorum.” şeklindeki beyanı eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde olduğu ve CMK’nin 42/1. maddesi gereği bu konuda karar verme yetkisi Yargıtay’da olduğundan, … 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2015 tarihli 2015/61 Esas 2015/154 Karar sayılı temyiz isteminin süre yönünden reddine dair ek kararın yok hükmünde olduğunun tespiti ile,
Sanık hakkında verilen 25/06/2015 tarihli asıl kararın sanığın cezaevinde bulunduğu celsede tefhim edildiği fakat karara karşı cezaevi görevlilerine vereceği bir dilekçe ya da tutanağa geçirtmek suretiyle cezaevi idaresine yapacağı beyan ile temyiz yoluna başvurabileceği belirtilmediğinden, bu tefhim işleminin temyiz süresini başlatmayacağı bu nedenle 26/10/2015 tarihli temyiz talep eden dilekçe tarihi aynı zamanda öğrenme tarihi olarak kabul edilmek suretiyle temyiz talebinin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
1) Adli Tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ila ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK’nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında arttırılması öngörülmüş olması karşısında, mağdurun adli raporunda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin (2.) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK’nin 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak sanığın cezasında (1/2) oranında arttırım yapılması suretiyle fazla ceza verilmesi,
2) Suç tarihinde … E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda aynı koğuşta bulunan müşteki ile tanık … arasında kavga çıktığı, sanığın da bu kavgayı ayırmaya çalıştığı sırada sebebi tam olarak belirlenemeyen bir sebeple sanığın müştekiye vurarak kemik kırığı oluşturacak şekilde kasten yaralama suçunu işlediğinin iddia ve kabul edildiği olayda, ilk haksız hareketin kimden geldiği tam olarak belirlenemediğinden ve sanığın aşamalarda aksi sabit olmayan savunmasına göre müştekinin kendisine küfrettiğini savunması da dikkate alınarak sanık hakkında TCK’nin 29. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.02.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.