YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/1081
KARAR NO : 2021/1467
KARAR TARİHİ : 16.02.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Suça sürüklenen çocuk hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı itiraza tabi olup temyiz yasa yoluna başvurulması olanaklı bulunmadığından; mahkumiyet hükmüne bağlı bulunması nedeniyle müsadere kararı verilmesinin de hükme temyiz kabiliyeti kazandırmayacağından, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Sanık …’e tebliğe çıkarılan gerekçeli kararın, aynı adreste 22.02.2016 tarihinde katılan sanığa karşı silahla tehdit suçundan hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen kardeşi suça sürüklenen çocuk …’e tebligat yapıldığı, bu nedenle tebligatın geçersiz olduğu anlaşılmakla, mahkemece Doğanhisar Asliye Ceza Mahkemesinin temyiz isteminin süreden reddine dair 09.03.2016 tarih 2015/202 Esas 2016/27 Karar sayılı ek kararın kaldırılarak, sanık … yönünden temyiz tarihinin dilekçe tarihi olan 08.03.2016 öğrenme tarihi olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
a)Sanıkla katılan arasında çıkan tartışma sonucunda sanığın mağduru yaraladığı olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve
süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, sanık lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (1/4) uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik karşısında, infazda yetkiyi kısıtlayacak şekilde “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına” dair ihtarat yapılamayacağının gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, katılan suça sürüklenen çocuk müdafiinin ve sanık …’un temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.02.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.