YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/5185
KARAR NO : 2021/1238
KARAR TARİHİ : 15.02.2021
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, kasten öldürmeye teşebbüs, cinsel saldırı, taksirle yaralama
HÜKÜM : Sanığın kasten yaralama, kasten öldürmeye teşebbüs ve cinsel saldırı suçlarından ayrı ayrı delil yetersizliğinden beraatine; taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 13.12.2019 tarih, 2019/6 Esas ve 2019/7 Karar sayılı “6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2 maddesi uyarınca bu Kanun kapsamına giren suçlarla ilgili olarak açılan ceza davalarında, kovuşturma evresinde mahkemesince; Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının davadan haberdar edilmesi zorunlu değildir.” şeklindeki kararı gereğince, ayrıca hüküm gerekçesinde beraat gerekçesi olarak CMK’nin 223/2-e maddesi gereğince beraat kararı verildiği belirtildiğinden, hüküm fıkrasında CMK’nin 223/2-e maddesinin belirtilmemiş olması mahallinde düzeltilebilir maddi hata niteliğinde olduğundan tebliğnamedeki bozma düşüncelerine iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan dolayı hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, katılan vekilinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanunun 33.
maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE karar verilmiştir.
Sanık hakkında mağdura karşı cinsel saldırı ve kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından kurulan beraat hükümlerinin yapılan temyiz incelemesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık … hakkında mağdur …’ye karşı kasten öldürmeye teşebbüs, cinsel saldırı suçlarından elde edilen delillerin 5271 sayılı CMK’nin 223/2-e maddesi uyarınca mahkumiyetine yeter nitelik ve derecede bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılanlar vekilinin beraat kararının hatalı olduğuna vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA,
Sanık hakkında mağdura karşı kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmünün yapılan temyiz incelemesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 01.06.1999 tarih ve 10-137/146, 03.02.1998 tarih ve 6-326/7, 04.02.1997 tarih ve 10-12/9 sayılı kararlarında açıklandığı üzere; bir olayın açıklanması sırasında başka bir olaydan söz edilmesinin, o olay hakkında da dava açıldığını göstermeyeceği, sanığın yargı mercii önündeki eylemini sınırlandırarak güvence fonksiyonu teşkil eden iddianamede, dava konusu edilen eylemin, başka bir olaya dayanılmadan bağımsız olarak açıklanıp açıkça ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirtilmesinin gerektiği nazara alındığında; sanık hakkında kasten yaralama suçundan usulüne uygun olarak açılmış dava bulunmadığı halde beraat hükmü kurulması suretiyle CMK’nin 225/1. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanunun 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun ancak farklı gerekçeyle BOZULMASINA, 15/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.