YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/5087
KARAR NO : 2021/11554
KARAR TARİHİ : 30.06.2021

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
MAKTUL : …
KATILANLAR : …, …, …, …, …, …
İHBAR EDİLEN : …
SUÇLAR : Kasten Öldürme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet
HÜKÜMLER : 1) Sanık …’in maktul …’i kasten öldürme suçundan 5237 sayılı TCK’nin 81/1, 29, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine,
2) Sanık …’in 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan, 6136 sayılı Kanun’un 13/1, 62, 52/2 ve 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis ve 2000,00-TL adli para cezası ile mahkumiyetine dair; … 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/06/2017 tarih ve 2017/199 Esas – 2017/272 Karar sayılı kararı.
TEMYİZ EDENLER : Sanık … müdafii, katılanlar … ve …, … vekili, kasten öldürme suçundan verilen hüküm yönünden ceza süresine göre re’sen

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle dosya okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) … vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine konu olan kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından doğrudan zarar gören sıfatı bulunmayan ve bu nedenle davaya katılma hakkı olmayan Maliye Hazinesinin 5271 sayılı CMK’nin 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyiz hakkı da bulunmadığından, Hazine vekilinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince tebliğnamedeki düşünce gibi REDDİNE,
2) Sanık … hakkında kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılanlar … ve …’ın temyiz isteminin sanık hakkında maktul …’yı kasten öldürme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak uygulanmasına karar verilen hak yoksunlukları yönünden, Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptal edilmiş olması ve hükümden sonra 15.04.2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrasının birinci cümlesine “ertelenen veya” ibaresinden sonra gelmek üzere eklenen “denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezası infaz edilen” ibarelerinin infaz aşamasında dikkate alınabileceği anlaşıldığından, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların nitelikleri tayin edilmiş, haksız tahrik ve takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, kurulan hükümlerde eleştiri nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık … müdafiinin; TCK’nin 29. maddesi uyarınca tahrik hükümlerinde yanılgıya düşülerek verilen sanığa verilen ceza miktarının fazla olduğuna, 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan verilen hapis cezasında da yasal olmayan gerekçelerle asgari hadden uzaklaşılarak fazla ceza tayininin usul ve yasaya aykırı olduğuna, katılanlar … ve …’ın; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, tanıkların yalan beyanda bulunduklarına, suçun tek bir kişi tarafından işlenilmiş olarak gösterilmesi ve haksız tahrik uygulanmasının kabullenilemez olduğuna, ceza miktarının az olduğuna, sanığın cezasının ağırlaştırılmış müebbet kapsamında tutulması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 30/06/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.