YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/501
KARAR NO : 2020/2161
KARAR TARİHİ : 05.10.2020
(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)
Nitelikli yağma, suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olmak ve silahla kasten yaralama suçlarından sanık … ’nün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 149/1-a-c-d-f, 220/2-3, 86/1-3-e, 87/3 ve 62. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis, 1 yıl 8 ay hapis ve 1 yıl 15 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair İzmir 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 26/09/2011 tarihli ve 2010/267 esas, 2011/221 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, infaz savcılığınca infazda tereddüt oluştuğundan bahisle yağma ve kasten yaralama suçlarından dolayı tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı yönünde karar verilmesi talebinde bulunulması üzerine, hükümlünün örgüt mensubu suçlu olması nedeniyle hakkında 5237 sayılı Kanun’un 58/9. maddesinin uygulanması gerektiğinden bahisle infazının 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 107/4. maddesine göre yapılmasına ilişkin aynı Mahkemenin 21/11/2016 tarihli ve 2010/267 esas, 2011/221 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/12/2016 tarihli ve 2016/986 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
İzmir 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 26/09/2011 tarihli ve 2010/267 esas, 2011/221 sayılı kararının Yargıtay 1. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesi neticesinde, sanık hakkında nitelikli yağma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümler yönünden suç örgütü üyesi olan sanığın örgüt kapsamında işlediği işbu suçlar yönünden 5237 sayılı Kanun’un 58/9. maddesinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesinin aleyhe temyiz bulunmadığı cihetle bozma nedeni yapılmayarak hükümlerin anılan Dairenin 02/12/2013 tarihli ve 2012/5822 esas,2013/7155 sayılı kararı ile onandığı, dolayısıyla bu durumun sanık hakkında kazanılmış hak olduğu, her ne kadar 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesinin uygulanmasına yönelik hataların infaz aşamasında mahallinde hâlledilebileceğine dair yerleşmiş Yargıtay içtihatları olsa da, mevcut inceleme konusu dosyada yukarıda belirtildiği üzere anılan Kanun’un 58. maddesinin uygulanmamasına yönelik yapılan hata üzerine aleyhe temyiz bulunmadığından söz konusu hükmün Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 02/12/2013 tarihli ve 20122/5822 esas, 2013/7155 karar sayılı ilâmıyla onanması karşısında, Mahkemece hükmün temyiz incelemesi neticesinde kesinleşmesinden sonra ek kararla hükümde değişiklik yapılamayacağı, hükümlü hakkında örgüt faaliyeti çercevesinde işlenen nitelikli yağma ve silahlı kasten yaralama suçlarından dolayı somut olayda ne 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesinin ne de 5275 sayılı Kanun’un 107/4. maddesinin uygulanma imkânının kalmadığı gözetilmeden itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 16/01/2018 gün ve 94660652-105-35-12861-2017-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;
TÜRK MİLLETİ ADINA
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/12/2016 tarihli ve 2016/986 değişik iş sayılı Kararının 5271 sayılı CMK’nin 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05/10/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.