Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2018/2927 E. 2021/2392 K. 24.02.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/2927
KARAR NO : 2021/2392
KARAR TARİHİ : 24.02.2021

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Canavarca hisle veya eziyet çektirerek öldürme
HÜKÜM : Canavarca hisle veya eziyet çektirerek öldürme suçundan TCK’nin 82/1-b,62,53 maddelerine göre; müebbet hapis cezası

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık … hakkında maktul …’e yönelik eylemini sübutu kabul, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi kabul ve takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık … müdafii ile katılanlar vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa ve dosya içeriğine göre; aralarında kira sözleşmesi sebebiyle husumet bulunan maktul ile sanık …’in olay tarihinde sanık …’e ait iş yerinde buluştukları, devamında maktule ait araç ile şehrin çıkışına doğru gittikleri, tespit edilemeyen bir yerde ve ele geçirilemeyen kesici ve delici bir alet ile sanık …’in maktulü toplamda 49 yerinden kesici delici alet darbesi ile öldürdüğü, bu darbelerin 34’ünün başlı başına öldürücü nitelikte olduğunun raporla sabit olduğu, olayda;
1) Sanık …’in, maktulde bıçakla pek çok öldürücü nitelikte yara oluşturulmasının tek başına suçun canavarca hisle ya da eziyet çektirerek işlendiğini kabule yeterli bulunmadığı, canavarca hisle öldürme, sırf öldürmüş olmak için öldürme, ölenin acı çekmesinden zevk duymak için öldürme olup, eziyet çektirerek öldürme ise ölümü meydana getirme bakımından zorunlu olmayan ve ölüme takaddüm eder vahşice hareketler olup sanığın öldürme kastının yanında işkence ya da eziyet çektirme kastının da bulunması gerektiği, somut olayda sanığın canavarca hisle ya da eziyet çektirerek öldürme amacıyla hareket ettiğini, sırf öldürmek için eylemi gerçekleştirdiğini kabule yeterli kesin kanıt bulunmaması dikkate alındığında, sanığın TCK.nun 81. maddesine göre cezalandırılması yerine, TCK.nun 82/1-b maddesi gereğince yazılı şekilde hüküm kurularak fazla ceza tayini,
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK 53/1 maddesindeki bazı ibareler iptal olduğundan, sanığın hak yoksunluğu açısından hukuki durumun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden re’sen de temyize tabi bulunan hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 24/02/2021 gününde oy birliği ile karar verildi.