YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/2462
KARAR NO : 2017/4198
KARAR TARİHİ : 22.11.2017
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs etmek, kasten yaralamak, hakaret
HÜKÜM : TCK’nun 81, 35, 62, 53, 54, 58, 63. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis cezası, 86/2, 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca; 2000.00 TL adli para cezası, CMUK’nun 223/2-e maddesi uyarınca beraat.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1-Sanık … hakkında mağdur …’ı kasten yaralama suçundan doğrudan verilen adli para cezasının miktar itibariyle kesin olduğu, hakaret suçundan verilen beraat kararıyla ilgili gerekçeye yönelik olmayan talebinde hukuki yararı bulunmadığı anlaşılmakla, sanık müdafiinin bu hükümlere yönelen temyiz taleplerinin CMUK’nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
2-Sanık …’un mağdur …’ı batın ve sırt bölgesinden iki bıçak darbesiyle, kolon, pankreas, diyafram ve dalak yaralanmasına, splenektomiye ve organlardan birinin işlevinin sürekli kaybına, hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde öldürmeye teşebbüs ettiği olayda; meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığına göre, 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK’nun 35. maddesi uyarınca üst sınıra yakın bir ceza verilmesi yerine, yazılı şekilde 12 yıl hapis cezası verilmesi, karşı temyiz bulunmaması nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
3-Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …’un mağdur …’a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre, verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin suç vasfına, yasal savunmaya yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün “Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine” şeklinde, değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 22/11/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.