YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/816
KARAR NO : 2015/4814
KARAR TARİHİ : 12.10.2015
Tebliğname No : 1 – 2014/64999
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 05/11/2013, 2012/191 (E) ve 2013/244 (K)
SUÇ : Bir suçun işlenmesini kolaylaştırmak için öldürmeye teşebbüs, birden fazla kişi tarafından işyerinde silahla yağmaya teşebbüs
1)Sanık .. hakkında mağdur ..’e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs ve yağmaya teşebbüs suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinde, kısa kararda her iki suç yönünden de lehe olan kanunun 5237 sayılı TCK olduğunun belirtilmesine karşın gerekçeli kararda somut bir karşılaştırma yapılmaması karşısında, mahkemenin, söz konusu aykırılığı gidermeye yönelik 28.11.2013 tarihli ek kararı hukuki değerden yoksun kabul edilmiş; her iki suç yönünden de 5237 sayılı TCK’nın açıkça sanığın lehine olduğunun anlaşılması nedeniyle somut karşılaştırma yapılması gerektiğinden bahisle bozma öneren tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
2)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..’un mağdur ..’e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs ve yağmaya teşebbüs suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafilerinin temyiz dilekçelerinde ve duruşmalı incelemede eksik incelemeye, sübuta, teşdide yönelen ve yerinde
görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi, kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak;
Yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretinin çıkartılarak, “736,3 TL” olan yargılama giderleri toplamının “163,3 TL” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, kısmen re’sen de temyize tabi olan hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (ONANMASINA), 12/10/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.
12/10/2015 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı ..’nin huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık .. müdafii Avukat ..’nun yüzüne karşı 15/10/2015 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.