YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/805
KARAR NO : 2015/2114
KARAR TARİHİ : 07.04.2015
MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğu öldürmeye teşebbüs ve hakaret
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık küçük mağdur karşı eylemi ile alenen hakaret suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde alenen hakaret suçu yönünden suç vasfı tayin edilmiş, kusurluluğu etkileyen nedenlerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin, cezanın miktarına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
1- Sanık mağdur karşı alenen hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA),
2- Sanık hakkında mağdur karşı kasten öldürme suçuna teşebbüsten kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede, Oluşa ve dosya kapsamına göre, olay tarihinden önce mağdurun sanığın kardeşi yaralaması nedeniyle taraflar arasında husumet bulunduğu, olay tarihinde tarafların parkta tesadüfen karşılaştıkları,aralarında tartışma çıktığı, sanığın mağdura küfür ettiği, daha sonra sallama diye tabir edilen bıçakla önce sol kolundan yaraladığı, mağdurun kaçmaya başladığı sanığın mağduru bu sefer sol omzundan ve başından yaraladığı, mağdurun bir süre koştuktan sonra yere yığıldığı, mağdurda yaralanma neticesinde sol kolda sürekli zayıflama oluştuğu ve hayati tehlike geçirdiği olayda,
A-Sanığın engel hali yokken eylemine kendiliğinden son vermesi, yaralanan bölgelerin niteliği birlikte değerlendirildiğinde, sanığın eyleme bağlı ortaya çıkan kastının yaralamaya yönelik olduğu ve darbe sayısı gözönüne alınarak TCK.nun 3 ve 6l. maddeleri uyarınca kasten yaralama suçundan temel cezanın üst sınıra yakın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, suç niteliğinde hataya düşülerek yazılı şekilde öldürme suçuna teşebbüsten hüküm kurulması,
B-Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık ve mağdur için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretini sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün CMUK’nun 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (BOZULMASINA), 07/04/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.