YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/740
KARAR NO : 2015/5378
KARAR TARİHİ : 09.11.2015
Tebliğname No : 1 – 2014/52308
MAHKEMESİ : Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesi
KARAR VE NO : 25/10/2013, 2013/31 (E) ve 2013/473 (K)
SUÇLAR : Kasten öldürme, kasten yaralamaya teşebbüs, 6136 sayılı Yasaya Aykırılık
1-) Katılan O.. D..’ın duruşmalı inceleme talep etme hak ve yetkisinin bulunmadığı, ayrıca sanık M.. Ç.. hakkında kurulan hükümler yönünden katılan sıfatı taşımadığı anlaşılmakla bu yöndeki taleplerinin CMUK’nun 317 ve 318’nci maddeleri uyarınca ayrı ayrı reddine karar verilmiş, inceleme sanıklar Ufuk ve M.. D.. yönünden katılan ile vekilinin suça sürüklenen çocuk Umut yönünden müdafıinin ve katılan ile vekilinin, sanık M.. Ç.. yönünden ise kendisinin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmıştır.
2-)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık M.. Ç..’in kasten yaralamaya teşebbüs ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık, suça sürüklenen çocuk U.. D..’in maktül G.. D..’i kasten öldürme suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, suça sürüklenen çocuk yönünden cezayı azaltıcı haksız tahrike ve yaş küçüklüğüne ilişkin, M.. Ç.. yönünden ise haksız tahrik ve takdiri indirime dayalı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmediğinden sanık M.. Ç..’in sübuta, vesaireye, suça sürüklenen çocuk müdafiinin sübuta, haksız tahrik yönünden daha fazla indirim yapılması gerektiğine, katılan ile vekilinin ise eksik araştırmaya, haksız tahrik hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle;
Suça sürüklenen çocuk U.. D.. hakkında kasten öldürme, sanık M.. Ç.. hakkında kasten yaralamaya teşebbüs ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
3-) Sanıklar U.. D.. ve M.. D.. hakkında kasten öldürme suçundan kurulan beraat hükümlerinin incelenmesinde ise;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre minibüs durağındaki komisyonculuğa bağlı geçimsizlik nedeniyle sanık M.. D..’in yanında çocukları Ufuk ve hakkındaki mahkumiyet hükmü onanarak kesinleşen suça sürüklenen çocuk Umut olduğu halde olay yerine geldiği, içlerinden en az birinin ateşli silah taşıdığı ve bu durumun diğerleri tarafından bilindiği, olay yerinde dört boş kovan ve bir kartuş bulunduğu, sanık Ufuk’un Sulh Ceza Hakimi önünde alınan ifadesinde babası olan Mehmet Z. maktule ateş ettiğini belirttiği, suça sürüklenen çocuk Umut’un yine Hakim önünde ağabeyi Ufuk’un maktule ateş ettiğini beyan ettiği, olay yerinde bulunan diğer kişilerin anlatımlarına göre baba M.. D..’in olayın başından beri orada olduğu ve tüm olayların içinde yer aldığı, kendisinin de Hakim önündeki ilk ifadesinde bu hususları kabul ettiği, yine sanık M.. D..’in gözetim altına alındığı sırada avuçlarına idrarını yaparak ellerini ve yüzünün yıkadığına dair dosyada kendi beyanı ve tutanaklar bulunduğu, gerekçeli kararın 23. sayfasında benzer hususlara yer verilerek sanık M.. D..’in olayı kısmen ikrar ettiğinin belirtildiği nazara alındığında bu iki sanığında kasten öldürme suçunun kanuni tipine uygun katkı sağlayarak fiil üzerinde müşterek hakimiyet kurdukları ve TCK’nun 37/1 maddesi uyarınca ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerektiği anlaşılmasına rağmen daha sonra değişen, suç ve cezadan kurtulmaya yönelik savunmalarına itibar edilerek oluşa uygun düşmeyen gerekçeler ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde beraat kararları verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ve vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinden görüldüğünden hükümlerin BOZULMASINA, 09/11/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.