YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/458
KARAR NO : 2015/2430
KARAR TARİHİ : 20.04.2015
Tebliğname No : 1 – 2014/46648
MAHKEMESİ : İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 17/12/2013, 2011/190 (E) ve 2013/403 (K)
SUÇ : Nitelikli öldürmeye teşebbüs, cinsel saldırı, yağma
1) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık mağdur karşı kasten nitelikli öldürmeye teşebbüs, hırsızlık ve cinsel saldırı suçlarının sübutu kabul, öldürmeye teşebbüs ve hırsızlık suçları yönünden oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezaları azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme ve bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin eksik soruşturmaya, cezalarda teşdidin yersiz olduğuna, öldürme suçunda vasfa, haksız tahrik bulunduğuna, cinsel saldırı suçunun basit taciz aşamasında kaldığına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
A-) Kasten nitelikli öldürmeye teşebbüs ve hırsızlık suçlarından kurulan hükümler yönünden, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde sanıktan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasındaki yargılama giderleri toplamından zorunlu müdafii ücretinin çıkartılmasına ve kalan 548 TL yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilmek suretiyle (DÜZELTİLEN) ve öldürmeye teşebbüs suçu yönünden re’sen de temyize tabi bulunan hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA),
B-) Cinsel saldırı suçundan kurulan hüküm yönünden,
a) Oluşa ve dosya içeriğine göre sanığın, çalışmakta olduğu marketten alışveriş yapan mağdurun poşetlerini bırakmak üzere onunla birlikte gittiği evde cinsel arzuyla saldırdığı, mağdurun direnmesi üzerine bunu gerçekleştiremeyince onu etkisiz hale getirerek amacına ulaşmak amacıyla yumruk ve tekmeyle vurmaya başladığı, ağır derecede yaralanan mağdurun bayılması üzerine öldüğünü sanarak cinsel saldırıyı sonlandırdığı olayda; sanığın mağdura karşı bir takım cinsel eylemlerde bulunduğu ve vücuda organ sokmak istediği, ancak başaramadığı, ısrarlı davranışlara bağlı kastının organ sokma suretiyle cinsel saldırıya yönelik olduğu anlaşılmakla, TCK’nun 102/2 ve 35. maddeleri uyarınca nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile TCK’nun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yeralan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; TCK’nun 7/2. maddesindeki “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle CMUK’nun 326/son. maddesi uyarınca ceza miktarı itibari ile kazanılmış hakkı saklı kalmak üzere tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA) 20/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.