YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3522
KARAR NO : 2015/4480
KARAR TARİHİ : 14.09.2015
(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)
..’nda hükümlü olarak bulunan …’ın, üç kişilik ziyaretçi hakkının tanınması hakkındaki talebinin yasal süre içerisinde herhangi üç kişilik ziyaret listesi vermediğinden bahisle dilekçede belirtmiş olduğu kişileri ziyaretçi formuna eklenmesi isteminin reddine dair, ..’nın 18/06/2014 tarihli ve 2014/2410 sayılı kararına yönelik hükümlünün talebinin kabulü ile istediği üç kişinin ziyaretçi görüş listesine eklenmesine ilişkin ..nin 04/08/2014 tarihli ve 2014/4242 esas, 2014/4754 sayılı kararma yönelik itirazın reddine dair .. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/09/2014 tarihli ve 2014/1261 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunu’nun 83/1 maddesindeki “hükümlü, belgelendirilmesi koşuluyla eşi ve üçüncü dereceye kadar kan ve kayım hısımlarıyla vasisi veya kayyımı tarafından haftada bir kez ve ayrıca kuruma kabullerinde zorunlu haller dışında bir daha değiştirilmemek üzere ad ve adreslerini bildirdiği en fazla üç kişi tarafından yarım saatten az ve bir saatten fazla olmamak üzere çalışma saatleri içinde ziyaret edilebilir.” hükmü ile hükümlü ve tutukların ziyaret edilmeleri hakkında Yönetmeliğin 9/2 maddesindeki hükümlü ve tutuklular birinci fıkrada sayılanlar dışında kalan üç ziyaretçisinin ad ve soyadı ile bilmesi halinde adresini ceza infaz kurumuna kabulünden ve kendisine bu hususun tebliğ edildiği tarihten itibaren 60 gün içinde bildirilir. Bu ziyaretçiler ölüm, ağır hastalık, doğal afet, hükümlü ve tutuklunun nakli ya da ziyaret olanağını ortadan kaldıracak yerleşim değişikliği gibi zorunlu haller dışında değiştirilemez.” hükmü birlikte değerlendirildiğinden 60 günlük süre içinde üç kişilik ziyaretçi ismi bildirmeyen hükümlünün bir yıl gibi uzunca bir zaman ziyaretine gelinmemesinin zorunlu hal olarak değerlendirilemeyeceği gözetilmeden verilen karara yönelik itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 11.05.2015 gün ve 94660652-105-34-12003-2014-9600/30392 sayılı yazılı istemlerine müsteniden Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;
TÜRK MİLLETİ ADINA
Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 19.01.2015 gün, 2015/8; Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 05.02.2015 tarih, 2015/Bşk-485 esas ve 2015/105; 05.02.2015 tarih, 2014/Bşk-486 esas, 2015/106 karar sayılı kararları ile Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlar ile kararlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 19. Ceza Dairesine ait olduğundan, Dairemizin görev alanındaki suçlarla doğrudan ilişkili olmayan ve özel ceza kanunu niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanundan kaynaklanan dava ve işlere yönelik kanun yararına bozma isteminin de Yargıtay 19.Ceza Dairesince incelenmesi gerektiği anlaşılmakla; Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın görevli Yargıtay 19.Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 14/09/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.