YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/2686
KARAR NO : 2015/4843
KARAR TARİHİ : 12.10.2015
Tebliğname No : 6 – 2014/91450
MAHKEMESİ : İstanbul (Kapatılan) 12. Ağır Ceza Mahkemesi (CMK.nun 250. madde ile görevli)
TARİHİ VE NO : 19/11/2013, 2013/26 (E) ve 2013/187 (K)
SUÇ : Nitelikli yağma
1) Sanık .. hakkında yağma suçundan hükmolunan ceza miktarına göre, müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin reddine,
2-a) Sanık ..’in mağdura karşı yağma eylemini birden fazla kişi ile birlikte geceleyin, suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gerçekleştirdiği anlaşılmakla; yağma suçundan temel ceza belirlendiği sırada TCK’nun 149. maddenin 1. fıkrasının (g) ve (h) bentleri yanında (c) bendinin de uygulanması ve temel cezanın birden ziyade nitelikli halin birleşmesi nedeniyle alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde 10 yıl hapis cezasına hükmedilmesi,
b-) Sanık ..’un yağma eylemini birden fazla kişi ile birlikte geceleyin, suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gerçekleştirdiği anlaşılmakla; 10 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK’nun 149/1. maddesi ile uygulama yapıldığı sırada maddede düzenlenen birden ziyade nitelikli halin birleşmesi nedeniyle alt sınırdan uzaklaşılarak temel cezanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde 10 yıl hapis cezasına hükmedilmesi,
Aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar .. ve ..’in nitelikli yağma suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçlarının niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden, sanık .. müdafiinin sübuta, alt sınırdan cezanın belirlenmesi gerektiğine vesaireye, sanık .. ve müdafiinin sübuta vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle; sanıkların yağma suçları ile ilgili olarak bozma öncesi verilen 12.03.2007 ve 05.11.2010 tarihli mahkumiyet hükümlerinde TCK’nun 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmediği ve bu hükümler aleyhe temyiz edilmediği halde bozma sonrası kurulan hükümde sanıklar aleyhine olacak şekilde TCK’nun 58. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi, TCK’nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanıkların kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi, yasaya aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkralarındaki TCK’nun 58. maddesi ile yapılan uygulamaların hükümlerden çıkartılmasına, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulandığı bendlerin, “Sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 1. fkrasının a,b,c,d,e bentlerinde belirtilen haklarından, mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 12/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.