YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/2607
KARAR NO : 2015/5900
KARAR TARİHİ : 02.12.2015

Tebliğname No : 1 – 2014/159833
MAHKEMESİ : Karşıyaka 2. Ağır Ceza Mahkemesi
KARAR VE NO : 20/03/2014, 2014/37 (E) ve 2014/138 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

TÜRK MİLLETİ ADINA

1-) Dairemizin 04.12.2013 tarih ve 3589-7438 sayılı ilamı ile “ Sanığın bıçakla mağduru biri göğüs, ikisi batın, biri de sırt bölgelerinden dört isabetle yaraladığı, bunlardan göğüsteki yaranın toraksa nafiz olup akciğer kesisine, batındaki yaraların ise en az birisinin batına nafiz olup karaciğer ve midede harabiyete neden olmaları nedeniyle mağdurun yaşamsal tehlike geçirdiği olayda;
Teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK.nun 35. maddesinin uygulanması sırasında, mağdurdaki zarar ve tehlikenin ağırlığına göre üst sınıra yakın bir ceza tayini yerine, yazılı şekilde 10 yıl hapis cezası verilmesi suretiyle eksik ceza tayini,” nedeniyle hükmün bozulduğu, Mahkemece bozmaya uyulduğu halde, TCK’nun 35. maddesinin uygulanması sırasında üst sınıra bir ceza yerine bozma ilamını etkisiz kılacak şekilde 12 yıl hapis cezası verilerek eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık F.. Ç..’nın katılan A.. K..’yı “kasten öldürmeye teşebbüs” suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,

a-) 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesindeki iptal edilen hususlar bulunması,
b-) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi kapsamında baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak; sanık hakkında kurulan hüküm fıkrasındaki 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulamasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine, “24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 karar sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3 maddelerinin tatbikine” ibaresinin eklenmesine ve yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretlerinin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 02.12.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.