Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2015/2139 E. 2015/5650 K. 23.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/2139
KARAR NO : 2015/5650
KARAR TARİHİ : 23.11.2015

Tebliğname No : 1 – 2014/129068
MAHKEMESİ : Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 10/02/2014, 2011/521 (E) ve 2014/28 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye kalkışmak, mala zarar vermek

1-a) Sanıklar .. ve .. hakkında mağdurlar .. ve ..’ye yönelik “mala zarar verme” suçlarından verilen doğrudan para cezasına ilişkin mahkumiyet kararları, hüküm tarihi itibariyle 5219 sayılı Kanunla değişik CMUK’nun 305/1. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından ve suçların vasfına yönelik aleyhe temyiz de olmadığından, sanık .. müdafii ile sanık .. müdafıinin temyiz istemlerinin bu suçlar yönünden, CMUK’nun 317. maddesi uyarınca, reddine karar verilmiştir.
b) Sanıklar .., .. ve .. hakkında mağdur ..’ı silahla kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından açılan kamu davası hakkında karar verilmemiş ise de, mahallinde bu suçlarla ilgili hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
c) Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanık ..’in, sanık ..’un kullandığı araçla yanında diğer sanık .. da olduğu halde mağdur ..’in park halindeki aracında bulunduğu yere gittikleri, sanık ..’un kullandığı araçla mağdurun aracına
yaklaştığı, aracı atışa uygun mesafeye ve konuma getirdiği sanık ..’in de mağdurun bulunduğu aracın şoför mahallini hedef alarak av tüfeğiyle birden fazla ateş ettiği, akabinde sanıkların olay yerinden uzaklaştıkları olayda; sanıkların, eylem ve irade birliği içerisinde hareket ederek fiil üzerinde müşterek hakimiyet tesis edip mağdur ..’e yönelik eylemlerini gerçekleştirdikleri anlaşılmasına rağmen, sanıklar .. ve ..’ın müşterek fail olarak cezalandırılmaları yerine, yazılı şekilde suça katılımlarının yardım eden olarak kabul edilmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Sanıklar .. ve .. hakkında mağdur ..’i kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların, suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık .. müdafiinin sübuta, sanık .. müdafiinin sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanık ..’tan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK’nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak; sanık ..’tan tahsiline karar verilen “578,00 TL” müdafii ücretinin hükümden çıkartılmasına ve toplam “676,75 TL” olarak tesbit olunan yargılama giderinin “98,75 TL” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 23/11/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.