YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/2048
KARAR NO : 2015/5910
KARAR TARİHİ : 02.12.2015
Tebliğname No : 1 – 2014/147835
MAHKEMESİ : Giresun Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 06/02/2014, 2013/284 (E) ve 2014/28 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
TÜRK MİLLETİ ADINA
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık R.. D..’ın katılan A.. K..’u kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde suç vasfı tayin, takdiri indirim sebebinin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık ve müdafiinin eksik incelemeye, vasfa, tahrikin varlığına, cezanın miktarına yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık ile katılanın arkadaş oldukları, olay tarihinde birlikte alkol aldıktan sonra ayrıldıkları, sanıktan daha önce borç olarak vermiş olduğu parayı istemek için evinin önüne gelip, cama vurarak sanığı çağıran katılanın sanıktan alacağını tekrar istediği, sanığın borcunu ödemek için henüz vaktinin olduğunu söylemesi üzerine aralarında tartışma çıktığı ve aksi ıspatlanamayan savunmasına göre, katılanın “paramı ödemezsen karını alırım” şeklinde hakaret içeren sözler söylemesi üzerine camdan tüfekle ateş edip yaraladığı olayda;
1) Sanık hakkkında, mağdurdan yönelen ve haksız tahrik oluşturan sözler nedeniyle, haksız tahrik hükümlerini düzenleyen 5237 sayılı TCK’nun 29. maddesi uyarınca asgari oranda indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 .
ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi uyarınca sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin alınmasına hükmedilmesi,
3) 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 02/12/2015 gününde Başkan vekili M. N. Ö.ve üye M. V.E.’nin karşı oyları ve oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY :
Oluşa, tüm dosya kapsamına, hayatın olağan akışına, katılan A.. K..’un aşamalardaki itibara değer anlatımına göre, mahkemenin TCK’nun 29. maddesini uygulamamasına dair kabul ve gerekçelerinde bir isabetsizlik bulunmadığından hükmün düzeltilerek onanması düşüncesiyle çoğunluğun görüşüne katılmıyoruz.