YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1594
KARAR NO : 2015/5982
KARAR TARİHİ : 07.12.2015
1) Katılanlar İ.. ve H..’nin yetkileri bulunmadığından, sanık S.. hakkında “suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik katılan İ..’in ve katılanlar İ.. ve H.. vekilinin temyiz taleplerinin CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiş, bu suçtan kurulan hüküm tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak inceleme dışı bırakılmıştır.
2) Sanık E.. hakkında maktul AL..’e yönelik yardım eden sıfatıyla kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık veya müdafii tarafından temyiz edilmeksizin, sanığın cezaevinden göndermiş olduğu 04.02.2013 tarihli dilekçesi ile “hükmün onaylanmasını” istemesi karşısında, sanık hakkında kurulan hüküm katılanlar İ.. ve H.. vekili ile katılan İ..’in temyizi üzerine incelemeye tabi tutulmuştur.
3) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık AH..’in maktul AL..’e yönelik kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçları ile sanık E..’ün maktul AL..’e yönelik eyleminin sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde sanık AH..’in maktul AL..’e yönelik kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarının niteliği tayin, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme ve bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık AH.. ve müdafilerinin eksik incelemeye, meşru savunmaya, suç niteliğine, haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine, katılanlar İ.. ve H.. vekili ile katılan İ..’in suç niteliğine, sanıklar hakkında takdiri indirim hükümlerinin uygulanmasının hatalı olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle,
A) Sanık AH.. hakkında maktul AL..’e yönelik kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri yönünden yapılan incelemede;
Sanık AH.. Hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan hükümde TCK’nun 62. maddesi ile 1/6 oranında indirim uygulanmasına rağmen indirim oranının hükümde gösterilmemesi; sanık AH.. hakkında maktul AL..’e yönelik kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan hükümlerde 24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında bu madde ile yapılan uygulamalar; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234. ve 239. maddeleri gereğince, sanık AH.. için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan yargılama gideri olarak tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı ise de, bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak, sanık AH.. hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan “takdiren” ibaresinden sonra gelmek üzere “1/6 oranında” ibaresinin eklenmesine; sanık AH.. hakkında maktul AL..’e yönelik kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan hükümlerde TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin “Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3 maddelerinin tatbikine” şeklinde değiştirilmesine; yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretinin çıkartılarak, sanık AH.. yönünden “692.TL” olan yargılama giderleri toplamının “131.TL” olarak değiştirilmesine karar verilmesi suretiyle
DÜZELTİLEN, kısmen re’sen de temyize tabi olan hükümlerin kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
B) Sanık E.. hakkında maktul AL..’e yönelik yardım eden sıfatıyla kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmü yönünden yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanıklar AH.. ve E.. ile maktul AL.. arasında bilinmeyen bir nedenden dolayı anlaşmazlık bulunduğu, olay günü maktulün tanık Şafak ile karşılaştığı ve ona bir işlerinin olduğu gerekçesiyle beklemesini söylediği, bunun üzerine tanığın da beklemeye başladığı, bu sırada maktulün ileride bulunan akaryakıt istasyonuna doğru tek başına yürüdüğü esnada sanık E.. ile karşılaştıkları ve sanık E..’ün maktulü çekiştirerek tanık Şafak’ın bulunduğu bölgeye getirdiği, sanık AH..’in de ruhsatsız tabancası ile olay yerine geldiği ve sanık E.. tarafından çekiştirilmek suretiyle direnci kırılan maktüle birden fazla ateş etmek suretiyle öldürdüğü, olay sonrasında her iki sanığın da olay yerinden birlikte kaçtıkları ve ileride farklı yönlere saptıktan sonra tekrar tanıklar Mustafa ve Birol’un birlikte işletmiş oldukları tekstil atölyesinde buluştukları olayda;
aa) Olay öncesi ve sonrasında her iki sanığın birlikte hareket etmeleri, olay sırasında da sanık E..’ün fikir ve irade birliği içerisinde hareket ederek maktulü olay yerine getirmesi ve onun kaçmasını engellemek suretiyle eylem üzerinde ortak hakimiyet kurması şeklindeki eyleminin sanık AH..’in eylemine TCK’nun 37. maddesi kapsamında doğrudan katılma niteliğinde olduğunun gözetilmemesi,
bb) TCK’nun 62. maddesi ile yapılan uygulama sırasında indirim oranının hükümde gösterilmemesi,
cc) Hükümden sonra 24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin iptal edilen bölümlerinin değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş olup, katılanlar İ.. ve H.. vekili ile katılan İ..’in temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 07/12/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.