Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2015/154 E. 2015/2373 K. 15.04.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/154
KARAR NO : 2015/2373
KARAR TARİHİ : 15.04.2015

Tebliğname No : 1 – 2013/403436
MAHKEMESİ : Bakırköy 1. Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 26/09/2013, 2013/45 (E) ve 2013/225 (K)
SUÇ : Nitelikli öldürme, kasten yaralama

26.09.2013 tarihli hükümler, suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmiş ise de, suça sürüklenen çocuğun reşit olduktan sonra verdiği 23.12.2013, 10.01.2014, 17.07.2014, 25.08.2014, 08.10.2014, 23.03.2015 ve 06.04.2015 tarihli dilekçelerle hükümlerin onanmasını istediğinden, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 05.02.2008 tarih ve 2008/1-9/15 sayılı kararı uyarınca, bu dilekçeler temyizden vazgeçme niteliğinde kabul edilerek, suça sürüklenen çocuk hakkında, çocuk maktul kasten öldürme suçundan kurulan hüküm yönünden katılanlar vekilinin; katılanlar kasten silahla yaralama suçlarından kurulan hükümlere karşı temyiz isteminin reddine ilişkin kurulan hükümler yönünden ise katılanlar vekilinin, temyizleri ile sınırlı olarak yapılan incelemede;Toplanan deliller karar yerinde incelenip, suça sürüklenen çocuğun nitelikli öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ve tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçeler ile değerlendirilip kısmen reddedilmiş, suça sürüklenen çocuğa katılanlar kasten silahla yaralama suçundan verilen hükümleri yasal süresinden sonra temyiz eden katılanlar vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılanlar vekilinin verilen cezada haksız tahrik nedeniyle indirim yapılmaması gerektiğine vesaireye yönelen, katılanlar vekilinin temyizin kabul edilmesi gerektiğine ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi uyarınca. 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, suça sürüklenen çocuk için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, zorunlu müdafii ücretinin tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasındaki yargılama giderleri ile ilgili bölümdeki, “1.122,00.TL.” suça sürüklenen çocuğa atanan zorunlu müdafii ücretinden ibaret kısmın çıkarılmasına ve yargılama gideri toplamının “357.59.TL” olarak değiştirilmesine, karar verilmek suretiyle CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 15/04/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.