Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2015/151 E. 2015/2324 K. 14.04.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/151
KARAR NO : 2015/2324
KARAR TARİHİ : 14.04.2015

Tebliğname No : 1 – 2013/406464
MAHKEMESİ : Bayburt Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 06/11/2013, 2013/45 (E) ve 2013/71 (K)
SUÇ : Kasten yaralama sonucu ölüme sebebiyet verme

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık maktül karşı suçunun sübutu kabul, cezayı azaltıcı tahrike ve takdire ilişkin sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin meşru savunmaya, Cumhuriyet Savcısının eylemin meşru savunmaya, taksirle öldürme hükümlerinin tartışılması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddiyle;
1-Oluş ve dosya kapsamına göre, hayvan otlatma sırasında sanık ile maktül arasında çıkan tartışmanın kavgaya dönüştüğü ve kavga sırasında sanığın maktüle baş ve göğüs bölgesinden üçü öldürücü olan toplam sekiz adet bıçak darbesi vurduğu, maktülün kalp zarlı sol akciğer ve sağ ventrikul boşluğa nafiz yaralanmalar sonucu öldüğü olayda, kullanılan aletin niteliği, hedef alınan vücut bölgesi ve yaraların niteliği birlikte değerlendirildiğinde, sanığın eylemine bağlı olarak ortaya çıkan kastının öldürmeye yönelik olduğu anlaşıldığı halde, sanığın kasten öldürme suçundan cezalandırılması yerine, suç niteliğinde yanılgıya düşülerek yazılı biçimde kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-Kabul ve uygulamaya göre de; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafii ile Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 14/04/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.