YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1432
KARAR NO : 2015/5202
KARAR TARİHİ : 02.11.2015
Tebliğname No : 1 – 2014/95393
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 23/01/2014, 2013/136 (E) ve 2014/7 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Selçuk’un, mağdur Ünsal’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık Selçuk müdafiinin suç niteliğine, Cumhuriyet savcısının sanık Ercan’ın TCK’nun 37/1 maddesi delaleti ile 81/1, 35, 53. maddeleri gereğince cezalandırılması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
A- Sanık Selçuk hakkında mağdur Ünsal’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
a- Sanığın, tabanca ile birden fazla ateş ederek mağduru sol lomber bölgesinden basit bir tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaraladığı olayda; 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK’nun 35.maddesinin uygulanması sırasında, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte dikkate alınarak, alt ve üst sınırlar arasında makul bir ceza yerine, yazılı biçimde 15 yıl hapis cezasına hükmolunmak suretiyle fazla ceza tayini,
b- Sanık Selçuk’un savunmasında, mağdur Ünsal’ın olaydan 1 ay kadar önce kendisini vurduğunu ve Gebze Asliye Ceza Mahkemesinde bu konuda açılmış dava bulunduğunu belirtmesi karşısında; mağdur Ünsal hakkında sanık Selçuk’u yaralamaktan açılmış bir dava bulunup bulunmadığının araştırılması bulunduğu takdirde onaylı fotokopisinin dosyaya konulması ve sonucuna göre sanık hakkında haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi yerine, yazılı biçimde eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile hüküm kurulması,
c- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90.maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi,
B- Sanık Ercan hakkında mağdur Ünsal’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanık Ercan’ın olay yerine diğer sanık Selçuk ile birlikte geldiği, mağdurun bulunduğu evin kapısını çaldığı, kapıya çıkan tanık Yasin’in Ali’yi çağırması üzerine mağdurun da Ali ile birlikte kapıya çıktığı ve bu sırada diğer sanık Selçuk’un üzerinde bulunan ruhsatsız tabancasını çıkartarak birden fazla ateş etmek suretiyle mağduru yaraladığı olayda; sanık Ercan’ın eylemi gerçekleştireceğini bilerek iştirak iradesi ile olayın tüm aşamalarında sanık Selçuk’un yanında bulunduğu ve olay sonrası birlikte hareket etmek suretiyle olay yerinden kaçtıkları anlaşılmakla; sanığın, TCK’nun 39/2-a maddesi kapsamında diğer sanık Selçuk’un suç işleme kararını kuvvetlendirmek suretiyle suça yardım eden olarak katıldığı gözetilmeden delillerin takdirinde hataya düşülerek yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık Selçuk müdafii ile Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), 02/11/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.