YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1335
KARAR NO : 2015/4863
KARAR TARİHİ : 13.10.2015

1-a) Sanık R.. K.. müdafiinin yasal süresinden sonra bulunduğu duruşmalı inceleme isteminin,
b) Tüm sanıklar hakkında mala zarar verme ve sanık K.. Y.. hakkında ayrıca 6136 sayılı Kanun’a muhalefet ile mağdurlar İ.. Ç.. ve F.. C..’a yönelik olası kastla yaralama suçlarından kurulan düşme ve beraat kararlarına ilişkin olarak sanıklar müdafiilerinin hükmün gerekçesine yönelik olmayan temyizlerinde hukuki yararları bulunmadığından temyiz istemlerinin,
CMUK.nun 317 ve 318. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE karar verilmiştir.
2-) Sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.. ve R.. K.. hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan hüküm kurulmamış ise de; bu konuda mahallinde bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
3-) Sanık E.. T.., Y.. K.., M.. K.. ve R.. K.. hakkında mağdur Ferit’i olası kasıtla yaralama suçundan kurulan 16.04.2009 tarih ve 365/141 sayılı hükmün sanıklar müdafiileri ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 18.01.2012 tarih ve 432/118 sayılı ilamıyla; CMUK.nun 305/1. maddesi gereğince verilen para cezasının kesin nitelikte olması nedeniyle temyiz isteminin reddine karar verilerek inceleme dışı bırakıldığı ve kesinleştiği gözetilmeden, yeniden aynı suç hakkında 16.04.2013 tarihinde kurulan hüküm hukuki değerden yoksun sayılmış ve inceleme dışı bırakılmıştır.
4-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.. ve R.. K..’nin mağdur İ.. Ç..’e yönelik eylemleri ile sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.., R.. K.. ve K.. Y..’ın mağdur E.. A..’yı “kasten öldürmeye teşebbüs” suçunun sübutu kabul kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.., R.. K.. ve K.. Y..’ın mağdur E.. A..’yı “kasten öldürmeye teşebbüs” suçunun niteliği tayin, cezaları azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanıklar müdafiilerinin sübuta, eksik soruşturmaya, ceza miktarına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
A) Sanık K.. Y.. hakkında temel ceza belirlenirken “5237 sayılı TCK’nun 37/1” maddesinin gösterilmemesi, yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanık K.. Y.. hakkında kurulan hükmün 3-c nolu bendine “eylemine uyan” ibaresinden sonra gelmek üzere “5237 sayılı TCK’nun 37/1 maddesi yollamasıyla” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hüküm ile sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.. ve R.. K..’nin mağdur E.. A..’yı “kasten öldürmeye teşebbüs” suçundan kurulan hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
B) Sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.. ve R.. K..’nin mağdur İ.. Ç..’i “olası kastla yaralama” suçundan kurulan hükümlerde ise;
a) Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; suç tarihinde mağdurlar E.. A.., İ.. Ç.. ve F.. C..’un içerisinde bulunduğu aracı, sanıklar Muhittin ile Kürşat’ın idarelerindeki araçlarla sıkıştırdıkları, sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.., R.. K..’nin mağdurlara ateş ettikleri, mağdurlar E.. A.. ile İ.. Ç..’i yaraladıkları, mağdur Ferit’in ise isabet almadığı anlaşılan olayda, fikir ve eylem birliği içerisinde hareket eden sanıkların fiil üzerinde ortak hakimiyet kurmak suretiyle kullanılan silahların niteliği, atış sayısı ve mesafesi, araçtaki isabet yer ve sayıları gözetildiğinde eyleme bağlı olarak ortaya çıkan kasıtlarının öldürmeye yönelik olduğu anlaşılmakla, mağdur İ.. Ç..’i kasten öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılmaları gerektiği gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek sanıklar hakkında olası kastla yaralama suçundan hükümler kurulması,
b) Kabul ve uygulamaya göre de;
Kurulan hükümlerde sonuç cezaların “1’er yıl” yerine “1’er yıl 3’er ay” hapis cezaları olarak belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
c) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ve vekillik ücretlerinin sanıklardan tahsiline hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle, hükümlerin, CMUK.nun 326/son maddesi uyarınca sanıklar E.. T.., Y.. K.., M.. K.. ve R.. K..’nin ceza miktarları yönünden kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla, tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (BOZULMASINA), 13/10/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.