Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2015/1059 E. 2015/2103 K. 07.04.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1059
KARAR NO : 2015/2103
KARAR TARİHİ : 07.04.2015

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
1- Oluşa ve dosya kapsamına göre; olaydan 5 gün önce mağdur sanık bıçakla yaraladığı, olay günü birlikte dolaştıkları sırada mağdur ve arkadaşı karşılaştıkları, sanıklara “fedailiğe mi başladınız” diyerek laf atması üzerine çıkan tartışma ve kavga sırasında , bıçakla vurmak suretiyle her iki mağduru öldürmeye teşebbüs ettiği anlaşılan olayda; mağdurlardan kaynaklanan ve haksız tahrik oluşturan söz ve eylemlerin niteliği dikkate alındığında; 1/4 ila 3/4 oranları arasında cezadan indirim öngören TCK.nun 29 maddesinin uygulaması sırasında, cezalardan asgariye yakın düzeyde indirim yapılması yerine 1/2 oranında indirim yapılarak eksik cezalar tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık mağdurlar yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, eleştiri nedeni saklı kalmak üzere haksız tahrike ve takdire ilişen cezalan azaltıcı sebeplerin derecesi ve niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozmaya uyularak verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin meşru savunmaya, fazla ceza verildiğine, haksız tahrikin derecesine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi, 5271 sayılı CMK’nun 150. 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yargılama giderlerinden zorunlu müdafii ücretinin çıkartılmasına ve sanığa isabet eden yargılama giderlerinin 393,30.TL olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 07/04/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.