YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/849
KARAR NO : 2015/2441
KARAR TARİHİ : 20.04.2015
Tebliğname No : 1 – 2013/89727
MAHKEMESİ : Gebze 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 10/01/2013, 2011/439 (E) ve 2013/10 (K)
SUÇ : Öldürmeye teşebbüs, kasten yaralama, bu suça yardım, genel güvenliğin tehlikeye sokulması, 6136 sayılı Yasaya muhalefet
1)Sanık hakkında mağdurlar yönelik kasten yaralama suçlarından verilen ve doğrudan 3.000 TL’nin altında adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan CMUK’nun 305/1. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin bu suçlara yönelen temyiz talebinin CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiş; sanık r müdafii ile sanık hükmü açıkça sanık sıfatıyla temyiz etmeleri karşısında, sanık hakkında mağdur yönelik kasten yaralama suçuna yardımdan kurulan beraat hükmü ile sanık hakkında mağdur yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak inceleme dışı bırakılmıştır.
2)Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanık mağdur yönelik kasten yaralama suçunu 5237 sayılı TCK’nun 6/1-f maddesi kapsamında silahtan sayılan tabancanın kabzesi ile gerçekleştirmesi karşısında; TCK’nun 86/2. maddesi ile tayin olunan temel ceza üzerinden aynı kanunun 86/3-e maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık mağdur yönelik kasten yaralama, sanık ise mağdur yönelik kasten yaralama, tehdit ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ve sanık yönünden tahrike ilişkin cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin meşru savunmaya, haksız tahrikin derecesine, sanık meşru savunmaya yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle,Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin yargılama gideri olarak hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde zorunlu müdafii ücretinin yargılama gideri olarak tahsiline karar verilmesi, kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak; Yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretinin çıkartılarak, “653,90 TL” olan yargılama giderleri toplamının “120,90 TL” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükümlerin kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 20/04/2015 gününde oy birliği ile karar verildi.