YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/6038
KARAR NO : 2015/1419
KARAR TARİHİ : 11.03.2015
MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
TÜRK MİLLETİ ADINA
A) Sanık .. hakkında mağdur .. kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün kesin olduğu ve buna yönelik de bir temyizin bulunmadığı gözetilerek, sanık .. müdafiinin 10.07.2013 ve 14.08.2013 tarihli temyiz dilekçelerinin içeriklerine göre temyiz incelemesi, sanık .. mağdur .. kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sınırlı olarak yapılmıştır.
B) Oluşa ve dosya kapsamına göre, sanık ..’ın mağdur ..’i bıçakla sol kol posterolateralde iki, sol el parmakta bir, sağ ön kol distalde bir, sağ ve sol uylukta birer, sağ bacak üstte üç, sol bacakta bir, sağ kalçada bir ve karın bölgesinden iki darbe ile yaraladığı, mağdurun kolondan aldığı darbe sonucu hayati tehlike geçirdiği olayda,
Teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK’nun 35. maddesi ile yapılan uygulamalar sırasında, darbe sayısı, yaraların niteliği, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte gözetilerek sanık hakkında üst sınıra yakın ceza tayin edilmesi yerine yazılı şekilde 12 yıl hapis cezasına hükmolunması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
C) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık .. mağdur .. kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde suç vasfı tayin, kusurluluğu etkileyen sebeplerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin vasfa, gönüllü vazgeçmeye, tahrikin derecesine ve takdire yönelen ve yerinde görülmeyen ve sair temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan tahsiline karar verilmesi, kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak,
Yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretlerinin çıkartılarak, sonuç olarak “580,00.TL” olarak belirlenen yargılama giderinin “47,00.TL” olarak değiştirilmesine karar verilmesi suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 11/03/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.