YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/5820
KARAR NO : 2015/491
KARAR TARİHİ : 09.02.2015

Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme

Sanıklar. oğlu. ve ….oğlu.t hakkında maktul .’ı kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelemesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların, maktule yönelik eylemlerinin sübutu kabul, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozmaya uyularak verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar müdafii ile sanık .oğlu . müdafiinin bir sebebe dayanmayan, Cumhuriyet Savcısının sanıklar hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen, katılan . vekilinin bir sebebe dayanmayan yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1- Oluşa ve dosya içeriğine göre; maktul .ın, sanık . oğlu.’in kızkardeşi İnci ile evli olduğu, ancak 2006 yılında boşandıkları, maktul
.’ın oğlu olan Gerçek’in, sanık (.oğlu) .n oğlu ‘ın 23.05.2009 tarihinde öldürülmesi nedeniyle aileler arasında husumet oluştuğu, bu olaydan sonra maktul ’ın ailesi ile birlikte bir müddet Adana’ya gittiği ancak Eylül ayı başlarında tekrar evine döndüğü, olay günü saat: 21.00 sıralarında maktul’ın, tanıkin işlettiği bakkala girdiği, hemen arkasından sanık oğlu)t’in belinden bıçak çıkartarak bakkala girdiği, ondan biraz sonra da torunu olan diğer sanık in bakkala girdiği, birlikte maktulü yumruklayarak işyerinden dışarı çıkardıkları, işyerinin önünde maktulü darp etmeye başladıkları, sanık ( oğlu) ‘in direnci kırılan a bıçakla sekiz kez vurarak öldürdüğü olayda;
Sanıkların maktulü, sanık oğlu) oğlunun 4 ay önce maktulün oğlu Gerçek tarafından öldürülmüş olması nedeniyle, sırf kan gütme saikiyle öldürdükleri anlaşıldığından, her iki sanığın TCK.nun 82/1-j, 62. maddeleriyle cezalandırılmalarına karar verilmesi yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıklardan tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı olup bozmayı gerektirdiğinden, katılan . vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle, Mahkemenin 08.06.2010 tarih, 2009/442 Esas- 2010/188 Karar sayılı kararında sanıklar hakkında aleyhe temyiz bulunmadığından CMUK.nun 326/son maddesi gereğince ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), ceza miktarına ve tutuklulukta geçen süreye göre sanık.. müdafii ile sanık. müdafiinin tahliye istemlerinin reddine, 09/02/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.