YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/5588
KARAR NO : 2015/2276
KARAR TARİHİ : 14.04.2015
Tebliğname No : 1 – 2013/316053
MAHKEMESİ : Muş Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 02/08/2013, 2012/548 (E) ve 2013/355 (K)
SUÇ : Tasarlayarak öldürme, bu suça azmettirmek, yardım etme, 6136 sayılı Kanuna muhalefet etme.
1-Beraat eden sanıklar , kendilerini ortak vekille temsil ettirdikleri ve dosya içerisinde vekaletname asıllarının bulunduğu anlaşıldığından, tebliğnamedeki bozma öneren düşünce benimsenmemiş, sanıklara tek bir maktu vekalet ücreti verilmesine karar veren mahkemenin uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
2- Sanıklar hakkında maktül tasarlayarak öldürme ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri ile sanıklar hakkında tasarlayarak öldürmeye azmettirme, sanık hakkında maktül tasarlayarak öldürmeye yardım suçlarından verilen beraat hükümlerinin incelenmesinde;Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar , maktül tasarlayarak öldürme ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, tahrike ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin derecesi ve niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanıklar hakkında elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafıinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçesinde sübuta, suç niteliğine, haksız tahrik indiriminin azami oranda yapılması gerektiğine, sanık müdafıinin sübuta, fazla ceza verildiğine, sanıklar müdafıinin her bir sanığa ayrı ayrı vekalet ücreti verilmesi gerektiğine, Cumhuriyet Savcısının sanıklar hakkında sübuta, katılan Şöhret vekilinin haksız tahrikin bulunmadığına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretlerinin sanıklardan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanıklar hakkında soruşturma ve kovuşturma aşamalarında atanan zorunlu müdafii ücretlerinin çıkarılarak hüküm fıkrasındaki yargılama giderlerine ilişkin bölümdeki “1.205,64 TL” ibaresinin 461,64 TL” olarak, “643,64 TL” ibaresinin ise “461,64 TL” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN, kısmen re’sen de temyize tabi bulunan hükümlerin kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 14/04/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.
14/04/2015 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık müdafii Avukat yokluğunda 16/04/2015 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.