YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/5383
KARAR NO : 2015/1181
KARAR TARİHİ : 04.03.2015
MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
TÜRK MİLLETİ ADINA
1- Sanığın, mağduru sırtından toraksa nafiz pnömotoraksa ve hayati tehlike geçirmesine neden olan bıçak darbesi ile öldürmeye teşebbüs ettiği, engellenmesi nedeniyle eylemine devam edemediği olayda, teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK’nun 35. maddesi ile yapılan uygulama sırasında, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı dikkate alınarak, alt ve üst sınırlar arasında makul bir ceza verilmesi yerine, en alt sınırdan 9 yıl hapis cezasına hükmolunarak eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Toplanan deliller, karar yerinde incelenip, sanık ..’ın kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim sebebinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin suç vasfına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
a)- Sanık hakkında hapis cezasının kanuni sonucu olarak “belirli haklardan yoksun bırakılma” hükmünün uygulanması sırasında, TCK’nun 53/1-c maddesi uyarınca, “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun, sanığın sadece kendi alt soyu bakımından koşullu salıverme tarihine kadar süreceğine, alt soyu olmayanlar yönünden ise cezanın infazına kadar devam edeceğine karar verilmesi gerekirken; yazılı şekilde, alt soy ayırımı yapmadan belirtilen hakları kullanmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verildiği görülmekle, hüküm fıkrasının mahsus bölümündeki TCK’nun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili kısmının “Sanık hakkında TCK’nun 53. maddesinin birinci ve ikinci fıkralarıyla, üçüncü fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasına” şeklinde değiştirilmesine,
b)- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90.maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13.maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8.maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasındaki yargılama giderleri ile ilgili bölümdeki sanığa soruşturma ve kovuşturma aşamasında atanan zorunlu müdafii ücretinden ibaret 743,00.TL’lik kısmın çıkarılmasına ve yargılama gideri toplamının “336,00.TL” olarak değiştirilmesine,
Karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322. maddesi uyarınca DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 04/03/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.