YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/5270
KARAR NO : 2015/1773
KARAR TARİHİ : 25.03.2015
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli öldürme, kasten öldürmeye azmettirme, kasten yaralama, konut dokunulmazlığını ihlal etme , 6136 sayılı Yasaya muhalefet.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1-a-) Sanık .. hakkında mağdur ..’i kasten silahla yaralama suçu yönünden;
Karar tarihinin 22.04.2013 olması gözönüne alındığında, sanığa verilen doğrudan para cezasına ilişkin mahkumiyet kararı, CMUK’nun 305/1. maddesi gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, müdafiinin vasfa da yönelik olmayan temyiz isteminin,
b-) Sanıklar .., .., .. ve .. hakkında mağdur ..’i yaralama, mağdur ..’e karşı konut dokunulmazlığını ihlal ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarından kurulan hükümler yönünden;
Katılanlar .. ile ..’nın, bu suçlardan açılan davalara katılmaya ve verilen hükümleri temyize hak ve yetkileri olmadığından, katılanlar vekillerinin temyiz taleplerinin,
CMUK’nun 317. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
2-) Sanık ..’ın maktule ..’ı kasten öldürme suçuna azmettirmeden beraatine, sanıklar .. ve ..’ın maktule ..’ı nitelikli öldürme, mağdur ..’e karşı konut dokunulmazlığını ihlal ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarından mahkumiyetlerine, sanık ..’ın maktule .’ı nitelikli öldürme ve mağdur ..’e karşı konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından mahkumiyetine ilişkin kurulan hükümlerin incelenmesinde;
a-) Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 20.10.2009 gün ve 2009/1-85/242 sayılı kararında açıklandığı üzere; aynı öldürme ve konut dokunulmazlığını ihlal eylemlerinin failleri olarak yargılanan sanıklardan birisinin savunulmasının diğer sanık yönünden savunmada zaafiyet yarattığı durumlarda sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğunun kabulü gerektiğinden; somut olayda sanıklar .., .. ve ..’ın eylemleri diğer sanık .. gerçekleştirdiğini belirtmeleri, sanık .. aşamalarda suçları sadece kendisinin işlediğini söylemesi, sanıklar müdafiilerinin ise uyumlu olarak eylemleri haksız tahrik altında .. gerçekleştirdiğini, diğer sanıkların ise eylemlere katılmadıklarını savunmaları karşısında, aralarında yakın akrabalık ilişkisi ve menfaat çatışması bulunan sanıklar .., .., .. ve ..’ın savunmalarının ayrı ayrı müdafiiler yerine aynı müdafiiler tarafından yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 38/1 ve 5271 sayılı CMK’nun 152. maddelerine aykırı davranılması,
b-) Beyanı hükme esas alınan tanıklar .., .. ve ..’in 12.11.2012 tarihinde mahkemece re’sen duruşma açılmasına karar verilip ifadeleri alınmış ise de; bu oturumdan sanıklar müdafiilerinin usulüne uygun olarak haberdar edilmemesi, yokluklarında tanıkların beyanlarının tespit edilmesi ve soru yöneltme haklarının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 188/1 ve 201. maddelerine muhalefet edilmesi,
c-) Sanık .. hakkında nitelikli öldürme suçundan kurulan hükümde, TCK’nun 62. maddesi uyarınca indirim yapılması sırasında indirim oranı gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
d-) Gerekçeli karar başlığında katılan ..’nın ve sanık .. müdafiilerinin adlarının yazılmaması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanıklar .., .. ve .. müdafiilerinin temyiz dilekçelerinde ve duruşmalı incelemedeki itirazları ile katılan .. vekili ve katılan .. vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, kısmen resen de temyize tabi bulunan hükümlerin, sair cihetleri incelenmeksizin CMUK’nun 321. maddesi uyarınca kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, hükmolunan ceza miktarları ve tutuklulukta geçen süreler göz önüne alınarak sanıklar .., .. ve .. müdafiilerinin tahliye istemlerinin reddine, 25/03/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.
25/03/2015 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı … huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanıklar .., .. ve .. müdafii Avukatlar … ile …’ın yokluklarında 26/03/2015 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.