Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2014/4557 E. 2015/554 K. 10.02.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/4557
KARAR NO : 2015/554
KARAR TARİHİ : 10.02.2015

Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme, kasten yaralama

1) Katılan sanık . müdafiinin süre tutum dilekçesinde hükmü sadece sanık sıfatı ile temyiz etmiş olması karşısında, gerekçeli temyiz dilekçesinde yasal süresinden sonra katılan sıfatı ile yapmış olduğu temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
2) Sanık hakkında mağdur .ı kasten yaralama suçundan hüküm kurulurken; 5237 sayılı TCK’nun 86. maddesi uyarınca temel ceza belirlendikten sonra aynı yasanın 86/3-e maddesi gereğince, verilen cezada yarı oranında artırım yapıldığı sıra 1 yıl 15 ay hapis yerine 2 yıl 3 ay hapis; 87/1-d maddesi uyarınca da 2 yıl 30 ay yerine 4 yıl 6 ay hapis cezası tayini, TCK’nun 87/1-son maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezasına hükmedilmesi karşısında sonuca etkili görülmediğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
3) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..’in maktul ..ı kasten öldürme, mağdur ..ı kasten yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, tahrike ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin derecesi ve niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiilerinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçelerinde, meşru savunmaya, haksız tahrik nedeniyle en lehe olacak şekilde indirim yapılması gerektiğine; katılanlar vekilinin haksız tahrik bulunmadığına, ..’a yönelik eylem açısından suç niteliğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
a) Sanık ..’in olaydan önce psikolojik tedavi gördüğünün savunulması, Söke.. .. Kocagöz Devlet Hastanesi’nin 29/07/2013 tarihli raporunda sanıkta majör depresyon bulgularının mevcut olduğunun bildirilmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nun 32. maddesi uyarınca “işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılamayacağı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalıp azalmadığına” ilişkin olarak rapor alınmak üzere, sanığın adli tahkikat dosyası ile birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek, Gözlem İhtisas Dairesinde müşahadeye tabi tutulduktan sonra, bu Dairece düzenlenecek raporla birlikte 4. İhtisas Kuruluna gönderilerek, cezai ehliyetiyle ilgili olarak rapor alınması, alınan raporlar arasında çelişki bulunması halinde de, sanığın bizzat Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu’na gönderilerek, rapor alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme sonucu hüküm kurulması;
b) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi delaleti ile ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi uyarınca, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, sözleşmenin anılan maddesinde yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından “Adaletin selametinin gerektirmesi” kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları da dikkate alınarak; sanığın, CMK’nun 150/2 maddesi uyarınca kendisine atanan müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, müdafii ücretinin yargılama giderleri arasında gösterilmesi;
Bozmayı gerektirmiş olup sanık müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 10/02/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.
10/02/2015 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı …’nın huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık ….. müdafiileri Avukatlar . . ..’ın yokluklarında ..’nin yüzüne karşı 12/02/2015 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.