Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2014/4366 E. 2015/184 K. 26.01.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/4366
KARAR NO : 2015/184
KARAR TARİHİ : 26.01.2015

Hükümlü M.. Ö.. hakkındaki dosya kapsamından;
a-Hükümlünün, İngiliz Kraliyet Merkez Ağır Ceza Mahkemesince 25.05.2000 tarihinde işlemiş olduğu kasten öldürmeye azmettirme suçundan ömür boyu hapis cezası ile cezalandırıldığı, bu kararın 19.11.2002 tarihinde kesinleştiği,
b-Hükümlünün, Oxford Ceza Mahkemesinin 14.06.2001 tarihli kararıyla 1 Eylül-19 Ekim 2000 tarihleri arasında bîr başka kişiye tedarik etme kastıyla denetime tabi A sınıfı uyuşturucu madde bulundurmak suçundan 13 yıl hapis cezasıyla cezalandırıldığı,
c-Adalet Bakanlığı Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğünün 04.04.2012 tarih, 32621 sayılı yazısı üzerine Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 09.04.2012 tarih, 10745 sayılı yazısı ile hükümlü hakkında her iki suçtan da hapis cezasının tayini ve Türkiye de infazına karar verilmesinin talep edildiği,
d-Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 12.04.2012 tarih, 2012/688 değişik iş sayılı kararı ile;
İnsan öldürmeye azmettirme suçundan 765 sayılı TCK.nun 448. maddesi uyarınca takdiren 24 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına,
TCK.nun 31. maddesi uyarınca cezaya eşit müddetle kamu hizmetlerinden yasaklanmasına,
TCK.nun 33. maddesi uyarınca da ceza müddeti zarfında kanuni mahcuriyet altında bulundurulmasına,
Uyuşturucu madde tedarik etme suçundan 5237 sayılı TCK.nun 188/3 maddesi uyarınca takdiren 5 yıl hapis ve 1000 gün Adli para cezası, suça konu uyuşturucunun eroin olması nedeniyle TCK.nun 188/4 maddesi uyarınca yarı oranında arttırılarak 7 yıl 6 ay hapis ve 1500 gün Adli para cezası ile cezalandırılmasına,
Adli para cezasının TCK.nun 52/2 maddesi uyarınca beher günü 20 TL den 30.000 TL para cezasına dönüştürülmesine,
Hükmedilen bu cezaların hükümlünün İngiltere de gözetimde ve tutuklu olarak kaldığı sürelerin 3002 sayılı Kanun’un 6/2 maddesi uyarınca mahsubuna bakiye cezasının Türkiye’de infazına karar verildiği,
e-“Hükümlü müdafiinin 21.01.2013 tarihli dilekçe ile Adalet Bakanlığına müracaat ederek uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen Adli para cezasının 3002 sayılı Kanun hükümlerine aykırı olduğunu bildirerek, Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 12.04.2012 tarih, 20İ2/688 değişik iş sayılı kararına karşı kanun yararına bozma yoluna gidilmesini istediği,
e-“Her ne kadar söz konusu dönüşüm kararında verilen cezalar yabancı mahkeme kararlarında verilen cezalardan fazla değil ise de, 3002 sayılı Kanun’un; 1. Maddesinde yer alan “Bu Kanunda, Türk vatandaşları hakkında yabancı devlet mahkemelerinden verilen ceza mahkumiyetlerinin Türkiye’de; yabancılar hakkında Türk mahkemelerinden verilen ceza mahkumiyetlerinin de hükümlünün uyruğu bulunduğu devlette yerine getirilmesine dair usul ve esaslar düzenlenmiştir.” şeklindeki, 6/1. maddesinde yer alan “Yabancı mahkeme kararında sübutu kabul edilen suça, Türk kanunlarına göre verilmesi gereken ceza müeyyidesi veya bu suça en yakın ceza müeyyidesi tayin olunur. Bu suretle tayin edilen ceza miktarı yabancı mahkeme kararında tayin edilmiş ceza süresini geçemez. Fiil Türk hukukuna göre daha hafif cezayı gerektirdiği takdirde müeyyide buna göre tayin olunur.” şeklindeki ve Hükümlülerin Nakline Dair Avrupa Sözleşmesinin “Tanımlar” başlıklı 1/a. maddesinde yer alan “Mahkûmiyet” bir suç dolayısıyla mahkeme tarafından verilip sınırlı veya sınırsız bir süre için hürriyeti bağlayıcı herhangi bir cezalandırma veya tedbir anlamındadır.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, adı geçen hükümlü hakkında yabancı ülke mahkemeleri tarafından verilen mahkûmiyet kararlarında para cezası bulunmadığı halde dönüşüm kararı ile para cezasına da hükmedilerek infazına karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle, 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 12.04.2012 tarih, 2012/688 değişik iş sayılı kararının bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü 26.06.2014 gün ve 94660652-105-06-1549-2013/13054/43716 sayılı yazılı istemlerine müsteniden dosya Dairemize gönderilmiş ise de;
Kanun yararına bozmaya konu edilen uyuşmazlığın kapsamının, “uyuşturucu madde tedarik etme suçundan yabancı ülke mahkemesi tarafından hükümlü hakkında verilen mahkumiyet kararında sadece hapis cezası bulunmasına rağmen 3002 sayılı Kanun hükümleri uyarınca yapılan uygulama sırasında hükümlü hakkında hapis cezası yanında ayrıca para cezasına da hükmedilip hükmedilemeyeceğine” ilişkin olduğu anlaşılmakla;
Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 17.07.2014 tarih, 2014/2; Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun kararları ile Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle değişik 14. maddesi uyarınca; kanun yararına bozmaya ilişkin uyuşmazlığın kapsamına göre, hükümlü hakkında kurulan hükümle ilgili olarak inceleme görevi, Yargıtay Yüksek 10. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın görevli Yargıtay 10. Ceza Dairesine gönderilmesine 26/01/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.