YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/4032
KARAR NO : 2015/3000
KARAR TARİHİ : 07.05.2015
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
1) Sanıklar … ve … müdafiinin tayin olunan cezanın miktarı itibariyle duruşmalı inceleme isteminin CMUK’nun 317. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
2) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar … ve …’ün mağdur ..’i “kasten öldürmeye teşebbüs” suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezalan azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve dereceleri takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar müdafiilerinin sübuta, vasfa, haksız tahrikin derecesine ilişen katılanın suç vasfına, haksız tahrikin uygulanmaması gerektiğine yerinde ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; mağdur ..’in sanıklardan İbrahim ve .. babası, sanık ..’in kardeşi .. kasten yaraladığı, bu olayın hiddet ve elemine kapılan sanıklar .., .. ve .., mağdurun bulunduğu çadıra geldikleri, her üç sanığın fikir ve eylem birliği içinde fiil üzerinde ortak hakimiyet kurarak sopa, balta, keser ile .. vurdukları, onu kafa kemiklerinde kırığa, burun kemiğinde parçalı kırığa, beyin kanaması ile beyin doku
harabiyetine, yüzünde sabit esere neden olacak şekilde yaraladıkları anlaşılan olayda;
A) Sanıklar .., .. ve .. hakkında teşebbüs hükümlerini düzenleyen ve 9 ile 15 yıl arasında hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK’nun 35. maddesinin uygulanması sırasında, meydana gelen tehlike ve zararın ağırlığı dikkate alınarak üst sınıra yakın bir ceza yerine, 12 yıl hapis cezası tayin edilmek suretiyle eksik ceza tayini,
B) Sanık ..’in tekerrüre esas başkaca mahkumiyeti bulunmasına karşın şartları oluşmayan … Asliye Ceza Mahkemesi 2004/182-401 esas ve karar sayılı mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90.maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13.maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8.maddesi gereğince, sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin alınmasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanıklar müdafiileri ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin CMUK’nun 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (BOZULMASINA), 07/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.