Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2014/3957 E. 2015/3421 K. 27.05.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/3957
KARAR NO : 2015/3421
KARAR TARİHİ : 27.05.2015

Tebliğname No : 1 – 2013/244744
MAHKEMESİ : Bakırköy 16. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 11/06/2013, 2012/640 (E) ve 2013/365 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, cinsel saldırı, 6136 sayılı Yasaya muhalefet.

1- Katılan sanık … hakkında 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan verilen beraat hükmüne ilişkin, sanığın gerekçeye yönelik temyizinin bulunmaması nedeniyle hukuki yarar yokluğundan; katılan sanık …’ın ise bu suç yönünden katılma hakkı bulunmadığından temyiz istemlerinin CMK.nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
2- Katılan sanık .. hakkında cinsel saldırı suçundan kurulan hükümde mahkemenin dosya kapsamı ile uyumlu kabulü karşısında, TCK’nun 43. maddesinin uygulanmasına yönelik tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
3- Katılan sanık … hakkında kasten öldürmeye teşebbüs, katılan sanık .. hakkında ise cinsel saldırı suçundan kurulan hükümlere yönelik olarak 6545 sayılı Yasa ile TCK’nun 102. maddesinde yapılan değişiklik ve mahkemenin takdiri de gözetilerek yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, katılan sanık …’ın katılan sanık …’e karşı kasten öldürmeye teşebbüs, katılan sanık …’in katılan sanık …’a karşı cinsel saldırı suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına
uygun şekilde suç nitelikleri tayin, katılan sanık … yönünden tahrike ve takdire, katılan sanık … yönünden takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılan sanık …’in bir nedene dayanmayan, katılan sanık … müdafiinin meşru savunmaya, cezanın fazla olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
a- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretlerinin tahsiline karar verilmesi,
b- Katılan sanık … müdafiinin baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii olduğu gözetilmeden katılan sanık .. aleyhine vekalet ücretine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı ise de; bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükümdeki katılan sanıklar hakkındaki zorunlu müdafii ücretleri ile katılan sanık … aleyhine vekalet ücretine hükmedilmesine ilişkin bölümlerin hükümden çıkarılması, hükmün 5 (a) ve 5 (b) bentlerindeki “478,00.TL” ibarelerinin yerine “56,50.TL” ibaresinin yazılması suretiyle DÜZELTİLEN, katılan sanık … hakkında kasten öldürmeye teşebbüs, katılan sanık … hakkında cinsel saldırı suçlarından kurulan hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
4- Sanık .. mağdur .. tehdit iddiası ile ilgili olarak açılan davada .. katılan sıfatıyla temyizine gelince;
Katılan sanık … hakkında tehdit suçundan açılan dava ile ilgili olarak bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, katılan sanık …’in temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 27/05/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.