YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/3481
KARAR NO : 2015/2960
KARAR TARİHİ : 06.05.2015

Tebliğname No : 1 – 2013/195126
MAHKEMESİ : Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 07/03/2013, 2011/507 (E) ve 2013/141 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs- kasten yaralama- 6136 sayılı Kanuna muhalefet

1- Suça sürüklenen çocuk A.. A.. hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan doğrudan verilen adli para cezası tür ve miktarı itibariyle kesin olduğundan, müdafıinin bu konuda temyiz talebinin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
2-Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, sanık Kenan Abuzer ve suça sürüklenen çocuk Arif hakkında haksız tahrik hükmünün uygulanmamasına yönelik mahkemenin kabul ve gerekçesinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesi benimsenmemiştir.
3-Sanıklar Fevzi ve Kenan Abuzer ile suça sürüklenen çocuk hakkında TCK’nun 86/3-e maddesi uyarınca hükmedilen 3 yıl hapis cczası, aynı Kanunun 87/2-b maddesi uyarınca 2 kat artırıldığı sırada 9 yıl yerine 8 yıl hapis cezalarına hükmolunması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
4-Toplanan deliller, karar yerinde incelenip, sanık Sedat’ın mağdur Fevzi’yi, sanıklar Fevzi, Kenan Abuzer ile suça sürüklenen çocuk Arif’in mağdur Sedat’ı kasten yaralama, ayrıca sanık Kenan Abuzer’in 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, sanık Fevzi yönünden tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi, diğer sanıklar yönünden cezaları azaltıcı sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanıklar müdafıilerinin, sübuta, yasal savunmaya, lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle; hapis cezalarının kanuni sonucu olarak “belirli haklardan yoksun bırakılma’’ hükmünün uygulanması sırasında, TCK’nun 53/1-c maddesi uyarınca, “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun, sanıkların sadece kendi alt soyu bakımından koşullu salıverme tarihine kadar süreceğine, alt soyu olmayanlar yönünden ise cezanın infazına kadar devam edeceğine karar verilmesi gerekirken; yazılı şekilde, alt soy ayırımı yapmadan belirtilen hakları kullanmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına karar verildiği görülmekle, CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus

bölümlerindeki TCK’nun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili kısımların “TCK’nun 53.maddesinin birinci ve ikinci uygulanmasına” şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 06/05/2015 günü oybirliği ile karar verildi.