YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/163
KARAR NO : 2015/550
KARAR TARİHİ : 10.02.2015
Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, kasten yaralama
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..’in mağdur ….i’yi kasten yaralama suçu ile sanık.. ..’nin mağdur…’e yönelik suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde sanık..’in kasten yaralama suçunun niteliği tayin, takdire ve bozma nedeni saklı kalmak kaydıyla tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin derecesi ve niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ..ve sanık .. müdafîilerinin diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; olay günü alkollü olan sanıkların tartışmaya başladıkları, kimin başlattığı tespit edilemeyen kavga sırasında, sanık…..’nin mağdur..in karın bölgesine bıçakla bir kez vurduğu, sanık..in ise …..’nin koluna bıçakla vurarak birbirlerini karşılıklı olarak yaraladıkları, sanık……’nin ciddi bir engel hal olmaksızın eylemini kendiliğinden sonlandırarak olay yerinden ayrıldığı olayda;
a) Sanık …..nin, mağdur ..’e yönelik eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturduğu anlaşıldığı halde, TCK.nun 61. maddesi uyarınca meydana gelen zararın ağırlığına göre, temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle belirlenerek kasten yaralama suçundan hüküm kurulması yerine, suç niteliğinde yanılgıya düşülerek, yazılı şekilde kasten öldürmeye teşebbüs suçundan hüküm kurulması;
b) İlk haksız hareketin hangi taraftan kaynaklandığı belli olmayacak şekilde ve karşılıklı olarak bıçak kullanmak suretiyle meydana gelen olayda; haksız tahrik hükümlerini düzenleyen ve cezanın 1/4 ile 3/4’ü arasında indirim öngören TCK.nun 29. maddesinin uygulanması sırasında, makul bir indirim yerine yazılı şekilde asgari oranda indirim yapılması suretiyle sanıklar hakkında fazla ceza tayini;
c) Sanıklar hakkında hapis cezasının kanuni sonucu olarak “belirli haklardan yoksun bırakılma” hükmünün uygulanması sırasında, TCK’nın 53/1-c maddesi uyarınca, “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun, sanığın sadece kendi alt soyu bakımından koşullu salıverme tarihine kadar süreceğine, ait soyu olmayanlar yönünden ise cezanın infazına kadar devam edeceğine karar verilmesi gerekirken; yazılı şekilde, alt soy ayrımı yapmadan belirtilen hakları kullanmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi;
Bozmayı gerektirmiş olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), 10/02/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.