YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/1569
KARAR NO : 2015/2943
KARAR TARİHİ : 06.05.2015
Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ TARİHİ : 17/08/2012
1-) Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; akraba olan mağdur ve sanığın aynı köyde ikamet ettikleri, olaydan bir gün önce koyun otlatma meselesi nedeniyle karşılıklı küfürleştikleri, olay tarihinde karşılaştıklarında aynı mesele nedeniyle tartıştıkları sırada sanığın kendisini basit bir tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde yaralayan mağdura tabanca ile ateş ederek, kalça ve kasık bölgelerinden yaşamsal tehlike oluşturmayacak ve basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek nitelikte üç isabetle yaralayıp öldürmeye teşebbüs ettiği olayda;
a-) 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK’nun 35. maddesinin uygulanması sırasında, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte dikkate alınarak alt ve üst sınırlar arasında makul bir ceza yerine, yazılı biçimde 9 yıl hapis cezasına hükmedilmesi,
b-) Mağdurdan sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan hareketler nedeniyle, TCK’nun 1/4’den 3/4’e kadar indirim öngören 29. maddesinin uygulanması sırasında alt sınıra yakın bir indirim yapılması yerine, 1/2 oranında indirim uygulanarak eksik ceza tayini,
Aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2-) Sanık M.. N.. hakkında mağdur H.. N..’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ve eleştiri saklı
kalmak kaydıyla tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık .. müdafiinin suç niteliğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, sanığın belli haklardan yoksun bırakılmasına dair uygulama yapılırken TCK’nun 53/1-c maddesindeki hakları kullanmaktan aynı Yasanın 53/2. maddesi uyarınca hapis cezasının infazının tamamlanıncaya kadar, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkisini sadece kendi alt soyu üzerinde kullanmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gereğinin gözetilmemesi ve Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesine göre, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeden, zorunlu müdafii ücretinin tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu hususlar yeniden yargılama yapmayı gerektirmediğinden, CMUK’nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak; TCK’nun 53. maddesinin uygulandığı bölümün çıkartılarak yerine, sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nun 53/1-a,b,c,d,e maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan aynı Yasanın 53/2. maddesi uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın ise 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğunun hüküm fıkrasının mahsus bölümüne eklenmesine ve hüküm fıkrasının yargılama giderine ilişkin bölümündeki zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline ilişkin kısmın hükümden çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 06/05/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.