YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/1558
KARAR NO : 2015/1843
KARAR TARİHİ : 30.03.2015
Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, tehdit, hakaret
TÜRK MİLLETİ ADINA
1) Sanık .. hakkında hakaret ve kasten yaralama; sanık .. hakkında tehdit ve hakaret suçlarından verilen “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” dair kararlar, 5271 sayılı CMK.nun 231/12.maddesi uyarınca itiraz yoluna tabi olup, temyizleri olanaklı olmadığından inceleme dışı bırakılmıştır.
2) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık .. mağdur .. kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, tahrike ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin derecesi ve niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin eksik incelemeye, meşru savunmaya, tahrikin derecesine, lehlerine vekalet ücreti hükmedilmesi gerektiğine; katılan vekilinin suç niteliğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına, sanığın tavuklarına, mağdurun köpeklerinin saldırması nedeniyle, olay günü sanık ve mağdurun tartışmaya başladıkları, tartışmanın kavgaya dönüşmesi ile mağdurun sanığa yumrukla vurduğu, bunun üzerine sanığın yerde bulunan 725 gram ağırlığındaki iri taşı mağdurun başına savurarak, başta yaşamsal etkileri ağır derecede çökme kırığına, beyin kanamasına, kraniektomi nedeniyle organ işlevi yitirilmesine ve konuşamama, desteksiz yürüyememe şeklindeki mevcut nöropsikiyatrik tablo nedeniyle iyileşme olanağı bulunmayan hastalığa neden olacak şekilde mağduru yaraladığı olayda;
a) Mağdurda meydana gelen yaraların özellikleri ve zararın ağırlığı dikkate alınarak 5237 sayılı TCK.nun 61/1. maddesi göz önüne alınarak temel cezanın en üst hadden belirlenmesi yerine, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurularak eksik ceza tayini;
b) Sanık hakkındaki tahrik uygulamasında, uygulama maddesinin gösterilmemesi;
c) Hapis cezasının kanuni sonucu olarak “belirli haklardan yoksun bırakılma” hükmünün uygulanması sırasında, TCK’nun 53/1-c maddesi uyarınca, “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun, sanığın sadece kendi alt soyu bakımından koşullu salıverme tarihine kadar süreceğine, alt soyu olmayanlar yönünden ise cezanın infazına kadar devam edeceğine karar verilmesi gerekirken; yazılı şekilde, alt soy ayrımı yapmadan belirtilen hakları kullanmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi;
d) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi delaleti ile Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi uyarınca, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, sözleşmenin anılan maddesinde yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından “Adaletin selametinin gerektirmesi” kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları da dikkate alınarak; sanık ..’ın, CMK’nun 150/2 maddesi uyarınca kendisine atanan müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, zorunlu müdafii ücretinin yargılama giderleri arasında gösterilmesi;
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), 30/03/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.