YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/6222
KARAR NO : 2015/447
KARAR TARİHİ : 04.02.2015

Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama

1) Sanık . hakkında mağdur .e yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükümde; bıçaklı eylemi sonucu, mağdurun vücudunda göğüs sağ dış yanda 1 adet ve sol kol dış yanda bir adet olmak üzere toplam 2 adet kesici delici alet yaralanması oluştuğu göğüs dış yanda tarif edilen ve hemotoraksa neden olan yaralanmanın yaşamı tehlikeye sokan duruma neden olduğu olayda; olayın oluş şekli, yaraların yerleri ve sayısı ile kullanılan silahın etki derecesi birlikte değerlendirildiğinde kasten yaralama suçundan 1 yıldan 3 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK’nun 86/1. maddesi uyarınca aynı kanunun 61. maddesindeki ilkeler gözetilerek sonuca etkili olacak şekilde daha makul bir temel ceza belirlenmesi gerekirken, temel ceza olarak yazılı şekilde 1 yıl hapis cezasına hükmolunması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık.n mağdur.’e yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç vasfı tayin, kusurluluğu etkileyen nedenlerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin tahrik indiriminin azami oranda yapılması gerektiğine yönelen temyiz itirazının reddiyle,
Sanık’in kasten yaralama suçundan verilen hapis cezasının kanuni sonucu olarak, “TCK’nın 53/1-a-b-d-e bendindeki hakları kullanmaktan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, TCK’nın 53/1-c maddesindeki hakları kullanmaktan ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” karar verilmesi bozmayı gerektirmekte ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının, “5237 sayılı TCK’nın 53/l-a,b,c,d,e maddesinde sayılan hak yoksunluklarının 53. maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar ve sanık hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın, 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğu” şeklinde değiştirilmesine karar verilmesi suretiyle CMUK’nın 322. maddesi ile tanınan yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 04/02/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.