Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2013/5486 E. 2015/163 K. 22.01.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/5486
KARAR NO : 2015/163
KARAR TARİHİ : 22.01.2015

Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, 6136 sayılı Yasaya muhalefet

A- Sanık hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçu yönünden CMK.nun 231. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar CMK.nun 231/12. maddesi uyarınca itiraz yasa yoluna tabi olup temyizi kabil bulunmadığından, gereği itiraz merciince yerine getirilmek üzere, bu hükmün inceleme dışı tutulmasına karar verilmiştir.
B- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık … mağdur … kasten öldürmeye teşebbüsünün sübutu kabul, kusurluluğu etkileyen nedenlerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yasal savunmaya, eylemin kasten yaralama suçunu oluşturduğuna, haksız tahrikin derecesine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
1- Mağdur …. olay tarihi itibariyle onsekiz yaşını doldurmadığının anlaşılması karşısında, sanığın TCK’nın 82/1-e maddesi yerine 81/1. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
2- Kabul ve uygulamaya göre ise;
a- Sanığın bıçak ile gerçekleştirdiği eylemi sonucunda, mağdurun sol koltuk altı ve sırt bölgelerinden aldığı dört isabet nedeniyle, hemotoraksa neden olacak ve yaşamını tehlikeye sokacak şekilde yaralandığı olayda; meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte dikkate alınarak, 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK.nun 35. maddesi uyarınca yapılan uygulama sırasında, makul bir ceza tayini yerine yazılı şekilde 10 yıl hapis cezasına hükmolunarak eksik ceza tayini,
b- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına ilişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün CMUK.nun 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, CMUK.nun 326/son maddesi gözönünde tutulmak kaydıyla, 22/01/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.