YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/5446
KARAR NO : 2015/215
KARAR TARİHİ : 26.01.2015
Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, Kasten yaralama
1) Sanık … hakkında mağdur … yönelik kasten yaralama suçundan 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar, aynı kanunun 231/12. maddesi uyarınca itiraz yasa yoluna tabi olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, bu hususta mahallince değerlendirme yapılması mümkün görülmüştür.
2) 01uşa ve dosya içeriğine göre, sanık … ile mağdur … arasında bilinmeyen bir nedenden dolayı anlaşmazlık bulunduğu, olay günü sanık … ile eşi olan tanık … motorsiklet ile seyir halinde oldukları sırada mağdur … ile karşılaştıkları ve sanıkla mağdurun tartışmaya başladıkları, çıkan tartışma üzerine mağdurun yerden aldığı taşı sanık …. attığı ve onu oksipital bölgede basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek iki cm’lik kesiye neden olacak şekilde yaraladığı, bunun üzerine sanığın da üzerinde bulunan bıçakla bir tanesi toraksa bir tanesi de batına nafiz olup hemopnömotoraksa, epigastrik arter ve karaciğer yaralanmasına neden olacak şekilde toplam beş darbe ile mağduru yaraladığı, batma ve toraksa nafiz her iki yaralanması nedeniyle de mağdurun hayati tehlike geçirdiği olayda;
A) Teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK’nın 35. maddesi ile yapılan uygulama sırasında, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte gözetilerek üst sınıra yakın ceza tayini yerine yazılı şekilde 11 yıl hapis cezasına hükmolunması,
B) Mağdurdan sanığa yönelen ve taş atmak suretiyle sanığı basit şekilde yaralamaktan ibaret haksız eylemi nedeniyle 1/4 ile 3/4 arasında ceza indirimi öngören TCK’nın 29. maddesi ile yapılan uygulama sırasında alt sınırdan indirim yapılması yerine yazılı şekilde l/2 oranında indirim uygulanması,
Suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık … mağdur ….. yönelik kasten öldürme suçuna teşebbüsünün sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç vasfı tayin, kusurluluğu etkileyen nedenlerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafıinin meşru savunmaya yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Haklan Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri İle Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi, kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak;
Zorunlu müdafii ücretinin yer aldığı hüküm fıkrasının mahsus bölümünün hükümden çıkartılmasına, karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükmün kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 26/01/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.