Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2013/3651 E. 2015/45 K. 20.01.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/3651
KARAR NO : 2015/45
KARAR TARİHİ : 20.01.2015

Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, kasten öldürmeye teşebbüse yardım ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık

1-6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan sanık ……hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar, 5271 sayılı CMK.nun 231/12, maddesi uyarınca itiraz yoluna tabi olup, itiraz üzerine Gaziantep 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 27.09.2012 tarih ve 2012-824 sayılı kararı ile itirazın kabulüne karar verildiğinden, bu suç yönünden zamanaşımı süresi içerisince mahkemesince karar verilmesi mümkün görülmüştür.
2- Mağdur ……. beyanı ile tanık …… beyanlarının dosya içeriği ile uyumlu olduğu, ilk küfür edenin sanık ……. olduğu, yine mağduru olay yerine çağırıp olay yerine silahlı olarak gidenin de sanık ……. olduğu, kendisine sinkaflı küfür edilen mağdurun küfürle karşılık vermesinin ilk haksız küfür eden yönünden haksız tahrik oluşturmadığı halde, TCK.nun 29. maddesince sanık lehine indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ……., mağdur ……. kasten öldürmeye teşebbüs, sanık ……, mağdur …… kasten öldürmeye teşebbüse yardım suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ………müdafiinin kararın usule ve yasaya aykırı olduğuna, sanık……… müdafiinin sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak;
a- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90, maddesi delaleti ile Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi uyarınca, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, Sözleşmenin anılan maddesinde yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından “adaletin selametinin gerektirmesi” kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları da dikkate alınarak; sanıkların, CMK’nun 150/2-3 maddesi uyarınca kendisine atanan müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, müdafii ücretinin yargılama giderleri arasında gösterilmesi hukuka aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden; “Sanık Mustafa müdafii ücreti 498.00 TL’nin sanık Mustafa’dan, sanık Selçuk müdafii ücreti 498.00 TL’nın sanık Selçuk’tan tahsiline,”ibaresinin hükümden çıkarılmasına,
b- 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulandığı bölümlerin, “Sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 1. fıkrasının a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen haklarından, mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise 1-c bendindeki haklardan koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” olarak değiştirilmesine,
Karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 20/01/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.