Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2010/3918 E. 2012/2654 K. 09.04.2012 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2010/3918
KARAR NO : 2012/2654
KARAR TARİHİ : 09.04.2012

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Eşini öldürmek
HÜKÜM : TCK.nun 82/1-d,62,53,54,63 maddeleri uyarınca müebbet hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1.a-Sanığın aşamalardaki savunmalarında psikolojik bir rahatsızlığının varlığına dair bir beyanı veya bu konuda tedavi gördüğüne ilişkin herhangi belgenin bulunmaması ayrıca da yargılama sırasında mahkeme tarafından herhangi bir davranış bozukluğunun tespit edilmemiş olması karşısında bu konuda ileri sürülmüş bir iddianın da bulunmadığı gözetildiğinde, sırf aşırı kıskançlık nedeniyle sanığın ceza ehliyetinin araştırılmasına gerek görülmediğinden bu yöne ilişen,
b-13/03/2009 tarihli iddianame ile sanığın TCK.nun 82/1-a-d maddelerinden cezalandırılmasının istenmesi ve esas hakkında mütalaanın da aynı olmasına rağmen, sanık hakkında ek savunma verilmeksizin lehe uygulama yapılmış ve sanığın aynı Yasanın 82/1-d maddesi uyarınca cezalandırılmış olması, hüküm ile sanık savunmasının aynı doğrultuda olması karşısında, savunma hakkının ihlali niteliğinde görülmemiş olduğundan bu hususa yönelen,
Ve bozma öneren tebliğname düşüncesi benimsenmemiştir.
2-Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Siyabent’in eşini kasten öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçeler ile reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin haksız
tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine vesaireye, Cumhuriyet Savcısının suçun tasarlanarak işlendiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle; CMK.nun 234. Maddesi gereğince baro tarafından atanan vekiller için katılanlar lehine vekalet ücretine hükmolunamayacağı, 5320 sayılı Yasanın 13/1 ve ilgili Yönetmeliğin 8/3 maddesi gereğince de baro tarafından atanan vekile ödenen ücretin sanığa yargılama gideri olarak yüklenmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK.nun 322 maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak,
Katılanlara vekalet ücreti ödenmesine ilişkin bendin hüküm fıkrasından çıkartılmasına, bunun yerine, “CMK 234 madde gereğince baro tarafından katılanlara atanan vekillere 5320 sayılı Yasanın 13/1 ve ilgili yönetmeliğin 8/3 maddesi gereğince ödenecek 904 TL ücretin sanıktan yargılama gideri olarak tahsili ile hazineye irad kaydına” ibaresinin hüküm fıkrasının ilgili kısmına eklenmesine,
Karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN resen de temyize tabi bulunan hükmün kısmen tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (ONANMASINA), 09/04/2012 gününde oybirliği ile karar verildi.