YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2009/5589
KARAR NO : 2011/7930
KARAR TARİHİ : 15.12.2011

TEBLİĞNAME : 1-B/2009/105495

…’ı kasten öldürmeye teşebbüsten, …’ı kasten yaralamaktan sanık …, …’ı kasten yaralamaktan sanık …’ın yapılan yargılanmaları sonunda: Hükümlülüklerine, hakaretten adı geçen sanık …’ın TCK.nun 129/3.maddesi gereğince ceza verilmesinden vazgeçilmesine ilişkin (…) Birinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 24/12/2008 gün ve 30/224 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanıklar müdafiileri ve müdahil vekili taraflarından istenilmiş, müdahiller vekili duruşma da talep etmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle; müdahiller hakkında kararda açıklanan nedenle duruşmasız olarak incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

A) Katılanlar vekilinin yetkisi bulunmadığından, duruşmalı temyiz incelemesi talebinin CMUK.nun 318.maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
B) Sanık …’ın …’i kasten basit yaralamak suçundan hükmolunan cezanın miktar ve türü itibariyle CMUK.nun 305/1. maddesi uyarınca hükmün temyiz kabiliyeti bulunmadığından ve suç vasfı bakımından da itiraz söz konusu olmadığından, sanık müdafiinin temyiz isteğinin CMUK.nun 317.maddesi gereğince reddine,
C) Sanık …’ın kasten insan öldürmeye teşebbüs ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçlarının niteliği tayin, cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve dereceleri takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin delillerin yeterince irdelenmediğine, sübuta, ceza verilse dahi 765 sayılı TCK.nun 463. maddesinin uygulanması gerektiğine, yasal savunma koşullarının bulunduğuna, verilen cezanın fazla olduğuna vesaireye yönelik, katılan ve katılan müdafiinin eksik araştırma ile karar verildiğine, sanığın tahrik hükümlerinden ve takdiri indirimden yararlanmaması gerektiğine, yaralama eyleminin de öldürmeye teşebbüs niteliğinde olduğuna, tazminat talepleri hakkında bir karar verilmediğine vesaireye yönelik yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
D) Sanık …’ın kasten yaralama suçlarından verilen hükümler her ne kadar temyiz edilmiş ise de, verilen hükümler itiraza tabi olup, itiraz mahallinde incelenmiş olmakla, inceleme dışı bırakılmıştır.
Sanık …’ın …’a ve …’a hakaret suçundan kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılanlar vekilinin karşılıklı hakaretin koşulları ve unsurlarının bulunmadığına, sanığın her iki hakaret suçundan cezalandırılması gerektiğine vesaireye yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK.nun 129/1-3.maddesi gereğince sanığa ceza vermekten vazgeçilmesi durumunda, mahkumiyet hükmü kurulmadan doğrudan 5271 sayılı CMK.nun 223/4.maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği halde, sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulduktan sonra TCK.nun 129/3.maddesi gereğince ceza verilmesinden vazgeçilmesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı olduğundan, hükümlerin CMUK.nun 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK.nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanık …’in …’a ve …’a hakaret suçundan kurulan hüküm fıkralarındaki “5237 sayılı TCK.nun 125/1, 125/4, 31/3, 62/1, 52/2 ve 129/3.maddelerinin” uygulanmasının yapıldığı bölümlerin hükümden çıkarılarak yerine “sanık …’ın katılan sanık …’a yönelik hakaret suçundan 5237 sayılı TCK.nun 129/3 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/4.maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına” ve “sanık …’ın katılan …’a yönelik hakaret suçundan, 5237 sayılı TCK.nun 129/3 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/4.maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına” ibarelerinin hükmün mahsus yerine eklenmek suretiyle hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/12/2011gününde oybirliği ile karar verildi.