Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2009/3394 E. 2012/7967 K. 07.11.2012 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2009/3394
KARAR NO : 2012/7967
KARAR TARİHİ : 07.11.2012

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

TÜRK MİLLETİ ADINA

1-a)Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan verilen beraat kararını temyizde sanığın yararı bulunmadığından ve temyiz beraat kararının gerekçesine de yönelik olmadığından, sanık müdafiilerinin bu suça yönelen temyiz talebinin CMUK.nun 317.maddesi,
b)Hükmedilen ceza miktarı nazara alınarak, sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin CMUK.nun 318.maddesi,
Uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
2)Sanığın mağdur …’yi, epigastriumda batına nafiz ve karın sol tarafında göbek seviyesinde olacak şekilde bıçak ile yaraladığı, batına nafiz karaciğer kesisine neden olan yaralanması nedeniyle mağdurun hayati tehlike geçirdiği anlaşılmakla, teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK.nun 35.maddesi uyarınca yapılan uygulama sırasında, zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte değerlendirilerek makul ceza belirlenmesi yerine oluşa uygun olmayacak şekilde alt sınırdan ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten insan öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına
uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiilerinin usule, eksik incelemeye, vasfa, olası kastın değerlendirilmesi gerektiğine, tahrikin varlığına vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
5237 sayılı TCK’nun 53.maddesi uyarınca belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılan sanık hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın, 53.maddenin 3.fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğunun hüküm fıkrasının mahsus bölümüne eklenmesine karar verilmek suretiyle CMUK’nun 322.maddesi ile tanınan yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 07/11/2012 gününde oybirliği ile karar verildi.